Manorama Kaha

Author(s): Vardhmansuri, Rupendrakumar Pagariya
Publisher: L D Indology Ahmedabad

Page 326

तइयअवसरे बीयसिक्खावये कुरुदत्त कुरुदेव कहा
२९९
पमुह- सुरतरु-कुसुमुक्केर - खरकरंबिय केसपासमुव्वहंती, तत्ततवणिज्जवण्णा, पवण- विहय-वसण- पयडियमूरुजुयलं वारंवारं पलोयंती, एगा जक्ख-कष्णया । अहो ! मंतस्स सामत्थं ति चितयंतो भणिओ कुरुदत्तो तीए -- "वच्छ ! जं निमित्तं तर हमाराहिया गिण्हाहि तमेयं दंडरयणं ।" 'जं भयवई समाणवेइ' भणिऊण पणमियं तीए चलणजुयलं । गहियं कुरुदत्तेण दंडरयणं । अदंसणं गया देवया । रयणिविरामे समागया ते सभवणं ।
कइवयदिणावसाणे गओ सनगरं महिंदपालो । कुरुदन कुरुदेवेहिं वि पडिवण्णा समासारसूरि समीवे देसविरई देसावगासिए । मुक्कं पइदिणं चउसु वि दिसासु जोयण- दसगं ।
अणम्मि दिने रयणीए दोहि वि पच्चक्खाणं कुणतेहि गहियं देसावगासियं -- " - " सूरुग्गमं जाव न अम्हेहिं घरवरंडयाओ बाहिं नीहरियव्वं ।" कयपओस-कायव्वा धम्मजागरणेण जग्गिऊण दो वि पढमपहरं सुत्ता घरोबरि-भूमिगाए । तइयपहरे सरीरचिताए उठिओ कुरुदेवो । सुण्णं चेव पेच्छइ कुरुदत्त-सयणीयं । संबुद्ध - चित्तेण जहागहिय-- देसावगासिय-मज्झे निरूविओ । न दिट्ठो । पुणो वि सुत्तो कुरुदेवो । वोलीणा रयणी । पयडीहुओ भाणु-सारही । वासियं तंबचूडेण । उट्ठिओ कुरुदेवो । दिट्ठो निब्भरनिद्दाए सुयंतो इयरो ।" हंत ! किमेयं ? पुव्वि न दिट्ठो, संपयं दीसइ । भग्गं भविस्सर इमिणा देसावगासियं । भवउ सुनिरूवियं करेमि । बीर्यादिणे वि रयणीए तहेव कयं पच्चक्खाणं । दो वि नियसयणिज्जेसु सुत्ता। समागया निद्दा कुरुदत्तस्स । जागरमाणो ठिओ कुरुदेवो । संजाया दोवहरी । उट्ठओ कुरुदत्तो । गहिऊण ऊसीसाओ दंडरयणं गओ अदंसणं । चउत्थे जामे पुणो वि समागओ । मोत्तूण सट्ठाणे दंडरयणं पुणो वित्तो । विद्धो समाणो चोइओ धम्मियचोयणाहि । न पडिवज्जइ नियदोसे । मोणमासिओ कुरुदेवो ।
अण्णम्मि दिणे रयणीए देसावगासियं गिव्हंतो वारिओ कुरुदेवेण - "अलं ते देसावगासिएण पालणं गुणकरणं, न उण गहणं-- "गहिऊण पइदिणं जं भज्जइ कि तेण गहिएणं ?
कुरुदत्तेण भणियं -- "अरे ! अप्पाणं चितेहि किं ते परचितणेण ?" ' एवं 'ति पडिवज्जिऊण मोणमासिओ
कुरुदेवो ।
अण्णम्मि दिणे, 'मए सूरुग्गमं जाव कुट्टिमतलाओ उवयरिव्वं ति काऊण देसावगासियं सुत्तो । समागया निद्दा । एत्यंतरे हम्मियतलाओ हेट्ठओ होऊण पोक्कारियंत [ज] क्खणीए -- “भो कुरुदत्त ! गिण्हाहि तिणि वि दीणारसहस्से । पच्छिमपहरे मे पयाणयं भविस्सए ।" एयं सोऊण निद्दावसघुम्मंतलोयणो चउत्थकसायवसओ 'थिरो भवउ' भणमाणो उत्थिओ कुरुदत्तो । परामुट्ठ ऊसीसदेसे मुक्कं दंडरयणं । न दिट्ठे तं पुणं । भट्टपण्णी पावकम्मकारी एसो त्ति मण्णमाणीए तीए चेव जक्खकण्णयाए अवहरियं । तओ तुरियं पहाविओ तमंधयारत्तणओ रयणीए अविण्णायमग्गो, उम्मग्गेण गच्छंतो, पडिओ उवरिमतलाओ । विमुक्को जीविएण । कयमयकिच्ची सविसेसं धम्मागुट्ठाणं कुणतो कालं गमेइ कुरुदेवो ।
अण्णा समागओ तत्थ विमलचंदो नाम केवली । निग्गया वंदणवडियाए नागरया कुरुदेवो य । केवलिणा कया धम्मदेसणा । पयडिओ सुहासुहकम्मपरिणामो । निंदिया विसया पसंसियं सिद्धिसुहं । छिण्णा अणेगे संसया । तओ लद्धावसरेण पुच्छिओ केवली कुरुदेवेण -- "भयवं ! कहिं कुरुदत्तो उववण्णो ? को वा पुव्वभवे आसि ? कइया वा सिज्झिही ?" केवलिणा भणियं -- “पढम पुढवीए नेरइयत्ताए उववण्णो । पुव्वभवे पुण इहेव भारहे खेत्ते कुरुजणवए हत्थणारं नाम नगरं । तम्मि दालिद्दकंदलीकंदओ चंडदेवो नाम माहणो । गोरी से भारिया । पिंगलो पुत्तो । पत्तजोव्वणो इत्थीवसणेण दूयवसणेण अभिभूओ चोरियं काउमारद्धो । दिवा मायापओगेण बंभणवेसं काऊण मुजणाओ दक्खिणं गिण्हइ । परदारगमणाईहिं कुकम्मेहि रयणी निग्गमेइ । अण्णया जणविस्सासणत्थं गहियं पिंगलेण भिक्खूण वयं । असंकणिज्जो लोयाण चोरियं काऊण विणासेइ दविणजायं । मिलिओ अण्णया पिंगलो अरिहभद्दभिक्खुस्स विणयआराहिएण तेण मरणसमए दिण्णा पिंगलस्स नहगामिणी विज्जा वसीकरणमंतो य । भणिओ य गुरुणा - "वच्छ ! पिंगलग, कहिं पि महावसणागमे धम्मपओयणेण एयाओ पउ जियव्वाओ, न उण असार- विसयसुहसाहणत्थं" ति । पिंग