Book Title: Manorama Kaha
Author(s): Vardhmansuri, Rupendrakumar Pagariya
Publisher: L D Indology Ahmedabad

View full book text
Previous | Next

Page 322
________________ तइयअवसरे सामाइयसिक्खावपये नरदेवदग्गदेवकहा २९५ किंचभोग-विवज्जिय फलरहिय, भू-भारंकुर भग्ग । खलसिरि दुहव-महिल जिंव, अंगि न कस्सइ लग्ग ।।५३७।। एवं भणिऊण समप्पियं ववहारमेत्तं धणगुत्तेण दविणजायं। ववहरइ तेण। अण्णया किलेससंपाइयपाणवित्ती वय-विराहण-दोसदूसिओ रुद्दझाणोवगओ मरिऊण समुप्पण्णो पढमपुढवीए मज्झिमाऊ नारओ। धणगुत्तो वि अखंडं परिपालिऊण अणत्थदंडविरइवयं समाहिमरणेण मरिऊण समुप्पण्णो बंभलोए सुरवरो। तओ चुओ नेव्वाणं महाविदेहे लभिस्सइ। जेऽणत्थदंडविरई कुणंति ते सोक्खभायणं होंति । इहलोए, परलोए परपीडं परिहरंति जओ।।५३८।। जे पुण अणत्थदंडे मण-वइ-काएहिं संपयट्टति । ते इहभवे वि दुहिया अण्णभवे दोग्गई तेसि ।।५३९।। तइयं गुणव्वयं ॥ पडिवण्णाणुव्वयगुणव्वयं पुण सावगेण सिक्खावयाणि पडिवज्जियव्वाणि। [ते वि] पुण चत्तारि। तं जहासामाइयं देसावगासियं, पोसहोववासो, अतिहिसंविभागो य। तत्थ पढमं सामाइयं । तं पुण सावज्जजोगपरिवज्जणरूवं निरवज्जजोगासेवणरूवं च। पुण दुगं राग-दोसविसमभावरहिएणं निच्चमासेवियव्वं ति। संपयं एयं जेण आराहियं जेण विराहियं तेसि विवागदसणत्थं भण्णइ। अत्थि इहेव भारहेवासे मागहविसए कणियारं नामनयरं। तत्थ य आबालभावाओ सह-पंसू-कीलिया नरदेवदुग्गदेवाभिहाणा दोण्णि कुलउत्तया वयंसया परिवसंति । अण्णया समागओ तत्थ गुरुयणाणुण्णाओ सुत्तत्थ परिकम्मियमई सण्णाइ[व]ग्ग पडिबोहणत्थं दमसारो नाम साहू । ठिओ कुंभयारकूडीए। समागओ वंदणवडियाए नयरलोगो सण्णाइवग्गो य। कहेइ साह अहिंसा-सारं जिणधम्मं । पडिवज्जति नियभूमिगाणुरूवं लोया। संपज्जइ अग्गस्स गुणा । वच्चंति वासरा। अण्णम्मि दिणे समागया नरदेव-दुग्गदेवा । वंदिओ साहू । निसुओ धम्मो। जाया वासणा । भणियं नरदेवेण"भयवं! जइ धम्मं काउमसमत्थेण पइदिणं पहाणं केरिसमणुट्ठाणं कायव्वं सावएण?" साहुणा भणियं-“सामाइयं पढमसिक्खावयं । तम्मि कए समणो व्व समाइट्ठो सावओ जिणवरेहिं । जओ भणियंसामाइयम्मि उ कए समणो इव सावओ हवइ जम्हा । एएण कारणेणं बहुसो सामाइयं कुज्जा ॥ ५४०।। तेहि भणियं-"जइ एवं तो अम्हेहिं दिणमझे जावज्जीवमेगवारं नियमेण सामाइयं कायव्वं ।" काऊण पडिवत्ति, वंदिऊण मुणिं, गया सट्टाणं। साहु वि संबोहिऊण सयणवग्गं गओ अण्णत्थ। ते वि जहागहियसामाइयकरणनिरया कालं गर्मिति । गाढ-धम्मसद्धओ दुग्गदेवो । इसि मंद-सद्धो नरदेवो । दुइज्जए वारंवारं दुग्गदेवेण । वहइ पओसं हियएण । 'अहो! एस मं धम्मच्छलेण दुहवेइ ।' अण्णम्मि दिणे भणिओ तेण दुग्गदेवो-"वयंस ! अइचड्डणा धम्मविसए वि न पसंसिज्जइ । अलं मे तुहसंतियाए बोहणाए। 'अपत्तियं' ति काऊण मोणमासिओ दुग्गदेवो। धम्मत्थमुज्जएणं सव्वस्सापत्तियं न कायव्वं । इय संजमोऽविसओ, । एत्थ य भयवं उदाहरणंसोतावसा समाओ तेसि अपत्तियं मुणेऊण। एसं अबोहिबीयं तओ गओ हंतकाले वि ॥ ५४१।। इय सव्वेण वि सम्मं सक्कं अप्पत्तियं सइ जणेण । नियमा परिहरियव्वं इयरम्मि सतत्तचिताओ॥५४२।। नरदेवो वि तहाविहधम्मसद्धविवज्जिओ कयाइ करेइ, कयाइ न करेइ, कयाइ कयाकयं करेइ। कमेण मुक्कं तेण सव्वहा वि सामाइअ-विहाणं। करेइ पउसं सामाइय-पवण्णेसु साहु-सावएसु। तप्पच्चयं समज्जिणइ किलिट्ठ कम्मं । णिहडेइ दीहसंसारं । सामाइयपरूवणतक्करणपरायणो सुयबहुमाणजुत्तो कालमइवाहेइ इयरो। _Jain Education International 2010_04 For Private & Personal Use Only www.jainelibrary.org

Loading...

Page Navigation
1 ... 320 321 322 323 324 325 326 327 328 329 330 331 332 333 334 335 336 337 338 339 340 341 342 343 344 345 346 347 348 349 350 351 352 353 354 355 356 357 358 359 360 361 362 363 364 365 366 367 368 369 370 371 372 373 374 375 376 377 378 379 380 381 382 383 384 385 386 387 388 389 390 391 392 393 394 395 396 397 398 399 400 401 402