Jain Shasan 1999 2000 Book 12 Ank 01 to 48

Author(s): Premchand Meghji Gudhka, Hemendrakumar Mansukhlal Shah, Sureshchandra Kirchand Sheth, Panachand Pada
Publisher: Mahavir Shasan Prkashan Mandir

Page 373

s
મહાભારત
૩૨૫ ઉછરેલા સંસ્કારો સળવળાટ સાથે બેઠા થયા અને કર્ણ | આ પૃથ્વીતલ ઉપરથી પાંડુપુત્રોના કાંટાઓને ઉખડી બાણો વરતાતો અન ઉપર તૂટી જ પડયો.
નાંખીને નિષ્કટસ ધરતી મારે કૌરવોને ભેટ ધરવી છે.1 સા પક્ષે અર્જાને પણ કર્ણનો પ્રચંડ સામનો કર્યો. | જવાબમાં અને કહ્યું – પરાક્રમીઓની તાકાત વળતા પ્રહારો કર્યા. બન્નેએ એકબીજાના શરીરને તેના હાથમાં હોય છે. બબડાટ કરવામાં નહિ. શરસંઘન રૂધિર નીતરતું કરી નાખ્યું.
| કરો, કર્ણ ! “ ‘આમ કહીને અને ગગનભેદી ગાંડવ | હવે અર્જુનને છોડીને કર્ણ યુધિષ્ઠર તરફ વળ્યો.
ટંકાર કર્યો. કર્ષે યુધિષ્ઠિરનું તો બાણ જ ખેંચતા બાણ તોડી નાંખ્યું. બને વચ્ચે મીણ - સંગ્રામ છેડાઈ ગયો. | ધનુષ ઉપર ચડાવવા ધનુષ તોડી નાંખ્યું. અને કર્ણ સુધી
ક પ્રચંડ ફાર વર્ષથી અર્જાનને સંપૂર્ણ ઢાંકી ખેંચતા જ ખેંચેલું બાણ તોડી નાંખ્યું. આથી યુધિષ્ઠિર
| દીધો. ત્યારે અને કર્ણના બાણના ચૂરેચૂરા કરી એક પણ બાણ છોડી ન શકતા આકુળ - વ્યાકુળ થઈ નાંખ્યા, બાણીના ૫ડેલા ધાથી બન્નેના શરીર રૂર ગયો.
| વહાવ! લાગ્યો. તે જ હવે ક્રોધના ધમધમાટ સાથે આ રીતે યુધિષ્ઠિરની દુર્દશા જોઈને શ્રીકૃષ્ણ | શર- શ્રેણિ છોડીને કર્ણને હેરાન - હેરાન કરી મૂકયો. અર્જાનને ઉપાલંભ દેવા માંડયો કે - “તારી ધનુષ્કળાને,
આથી વ્યાકુળ બનેલા ક છેવટે પન્નગાતારી બાહળની પ્રચંડતાને, તારા પુરૂષત્વને, ધિક્કાર છે | ગઈ છે તું ચોમેર સર્પો એવીને સર્વને ગ અન ! કે જેના દેખતાં જ વડિલબંધુ પ્રાણના સંશયમાં
વીંટળાવા લાગ્યા. ૨ (૧૮નના છેક રથ સુધી અને કી મકાઈ ગયો. ઈન્દ્રસભામાં ગુરૂદ્રોણ તારી કાયરતાને ! ગયેલા સર્પો અજનને મરડો લેવા જતા જોઈને જોઈ લજા પામશે. તારા ઉપર જ અતિવત્સલ મુમુક્ષુ
ભયાતુર બની ગયા. પણ તે જ વખતે અને ભીષ્મ પર શરમ પામશે. અને તારી કાયરતાથી લોકો
ગરૂડાસ્ત્રથી સપત્રને પરાસ્ત કર્યું. ગરૂડોને જોતા જ સારથિ થઈને તમે શું ઉકાળ્યું તેમ મારી હાંસી ઉડાડશે.
| સર્પો નાસી છૂટ્યા. અન ! કુંતીએ તારા બદલે કોઈ પુત્રીને જન્મ આપ્યો હોત તો તેનો પતિ પણ તારા વડિલબંધુની શત્રુથી રક્ષા
અજનના વા માટેની આ સર્ષારાની એકજ શકિત હવે તો કર્ણ પાસે શેષ રહી હતી. બાકીની તો
ઘટોત્કચના વધુમાં વ ડાઈ ગઈ હતી. છેલ્લી શકિત ણ આ રીતે તર્જનાથી ઉશ્કેરાયેલો અને સાક્ષાત્
| નિષ્ફળ ગઈ ત્યારે ક નથી પોતાનું મૃત્યુ નિશિત કાળ બને ને કર્ણ તરફ દોડયો. પણ કર્ણ તરફ જતાં
કરી લીધુ અને કૌરવોનો વિનાશ અને પાંડવોનો વિકય અજનને કર્ણપુત્ર વૃષસેને વચમાં જ આંતર્યો
પણ નક્કી થઈ ગયો. અભિમન ના વધની યાદ અજનમાં ઉછળેલા ક્રોધે વૃષસેનને હણી નાખ્યો.
આથી હવે માં જ નક્કિ કરીને કણે ભીણ
શરવર્ષા શરૂ કરી, સામે અર્જાને પણ બરાબર વતા પુર વધના સમાચારથી શોકમગ્ન અને ક્રોધાતુર
પ્રહારો કર્યા. બન્નેના યુદ્ધથી ફફડી રહેલા અશ્વોને ધ્ય બનેલો ક ર્સ યુધિષ્ઠિરને છોડીને અન તરફ દોડ્યો.
તથા શ્રીકૃષ્ણ વારંવાર કાબુમાં લેતા હતા. શ્રીકૃષ્ણ ૨૧નને સાવધ કર્યો.
ભીષણ સંકેત ચાલતો હતો ત્યાં જ કર્ણના ૨ના આ ખરે ફરી પાછા બન્ને સામસામે આવી ગયો. | જી
[ પૈડા જમીનમાં ખૂંપી ગયા. કર્ણનું મુખ શ્યામ થઈ ગયું. કણે કહ્યું - “ “અન ! દુનિયા આખી મને શ્રેષ્ઠ | મન ખિન્ન થયુ. બાહુબળ મંદ પડી ગયુ. થયે ધનુર્ધાર ગણે છે. પણ તને હણ્યા વિના સર્વશ્રેષ્ઠ | ઘોડાઓને ઘણા પ્રેર્યા પણ રથ બહાર ના નીકળ્યો અમરે ધનુર્ધર ણાવતા હું શરમાઉં છું . માટે અગર જો તારા | કર્ણ જાતે જ રથને બહાર કાઢવા નીચે ઉતર્યો. બીજી ભુજદંડમાં કંઈ પણ તાકાત છે તો ધનુષ પર બાણ | તરફ બાણોની વર્ષા ચાલુ જ હતી. ચડાવ. હવે તું ઘડી બે ઘડીનો જ મહેમાને છે. મારી સામે કણે અજનને કહ્યું - “ “અજુન ! અત્યારે હું હવે તું ટકી શકીશ નહિ. મારો પ્રતાપનો પ્રલય સૂર્ય |
નિઃશસ્ત્ર છું, નિઃશસ્ત્ર ઉપર પ્રહાર કરવો ક્ષત્રિયનો મર્મ તારા બાહુબળના સમુદ્રને શોષવી નાંખીને પાંડના કુળને
૩૧] નથી. જરા થંભી જા અન ! મારો રથ બહાર કઢી અને પાંડના વિશ્વને સળગાવી દેવા ઉદ્યત બન્યો છે. |
ડિના વિશ્વને સળગાવી દેવા ઉધત બન્યા છે. | લેવા દે.' આથી અર્જાને ધનુષને મ્યાન કરી દીધું.
merrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr
કરત.''
Torsvinner
S श्रीमहावीर न.पापना केन्द्र