________________
કરવાના કે હિતષિપણાના પડદામાં સંતાઈ પિતાનાં કે સ્નેહીઓનાં બાળકને અગ્ય ઉમરે પરણેલાં જેવા ઈચ્છે છે, અને તેથી જ તેઓ પુત્ર કે પુત્રીને નાની ઉમરમાં ન પરણાવી શકે તો પિતાની અપકીર્તિ લેખે છે. શિક્ષાના અભાવને લીધે મનુષ્યસમુદાયના મોટા વર્ગમાં આ સંસ્કારો હજુ સુધી એટલા તે જડમૂળ ઘાલીને પડેલા છે કે તેની તપાસ કરવા તમારે દૂર જવું નહિ પડે. માત્ર બે સ્ત્રીઓ એકઠી થાય ત્યાંજ ઉભા રહે અને પરીક્ષા કરી લે. જ્યારે એક સ્ત્રી બીજના પાંચ સાત વર્ષના છોકરાની સગાઈની અને વિવાહની વાત પૂછશે ત્યારે બીજી પિતાનાં સુખદુ:ખની કથા કહ્યા ઉપરાંત વિશ્વાસ સાથે પૂછનાર સ્ત્રીના માત્ર ચાર પાંચ વર્ષના બાળકના સગપણ ન થવા માટે ખેદ પ્રદર્શિત કરશે. એથી વધારે તપાસને માટે ટ્રેઈન વગેરેમાં બેસે અને ત્યાં બેઠેલી સ્ત્રીઓની વાતચિત સાંભળવામાં ધ્યાન આપે, તે જણાશે કે વઅને એકાદ સ્ત્રી પોતાની ૧૬ કે ૧૮ વર્ષની પુત્રીને સંતતિ ન થવાથી નિધાસ નાખતી હશે, અને બીજી કઈ સ્ત્રી ર૦ કે ૨૨ વર્ષના પિતાના પુત્રને ક્ષયાદિ ભયંકર વ્યાધિમાં સપડાયાની વાત કહેવાની સાથે અમૃએવડે મુખ ધોતી માલુમ પડશે. આ બધી દુર્દશાઓનાં બીજો સામાન્ય માણસ ન જાણું શકે તેવી રીતે નિરંતર રોપાતાંજ જાય છે. એટલે કે માતપિતાઓની પોતા
ની જ કુટે, કુવાસનાઓ અને અત્યંત આસક્તિઓનાં પ્રતિબિઓ કેમળ બાળકનાં હદયદર્પણમાં પડે છે. તે પ્રતિબિમ્બે વખત જતાં તથાવિધ નિમિત્ત પામી અનિષ્ટ પરિણામો ઉત્પન્ન કરે છે. માતાની, પિતાની કે બન્નેની કુવાસના વારસારૂપે બાબીકમાં ઊતરી આવે છે, તે બ્રહ્મચર્યને નાશક ભાગ છે. જો કે અહી બીજા પણ નાશક માર્ગોની કમી નથી પરંતુ મુખ્યત્વે કરીને કુવાસનાઓ છે. આ કુવાસનાના ભંગ ઘણુક સ્ત્રી પુરૂષ થઈ પડ્યાં છે. ઓછામાં ઓછું પચીશ વર્ષની ઉમ્મર સુધી