________________
૯૬
प्रारभ्यते न खलु विघ्नभयेन नीचैः प्रारभ्य विघ्नविहता विरमन्ति मध्याः । विघ्नैः पुनः पुनरपि प्रतिहन्यमानः, प्रारब्धमुत्तमजना न परित्यजन्ति ।।
નીચ પુરૂષે વિઘ્નના ભયથી કોઇ પણ કાર્યના પ્રારંભ - રતા નથી, મધ્યમ પુરૂષા પ્રારંભ કરેલા કામ વિઘ્ન આવ્યા થી છેાડી દે છે; પરંતુ ઉત્તમ પુરૂષો વારંવાર વિઘ્નથી હુણાયા છતાં પણ પ્રારંભ કરેલા કાર્યના ત્યાગ કરતા નથી.
એ પ્રમાણે તે મત્રીધરોના વાર્તાલાપ સાંભળી દત્ત હુસીને એલ્યા~
૮ ચારનાં પગલાં દેખાડે તે પ્રાહરિક' એ કહેવત તમે સત્ય કરે છે. એ પ્રમાણે સભ્ય પુરૂષાને અમૃત સમાન મિષ્ટ ગાષ્ટિ કરતા મધ્યાન્હ થયા. તે સમયે કળાનિવેદિ પુરૂષ ખેલ્યા— आक्रामत्युल्लसत्तेजाः सूरोऽयं जनमस्तके; तिव्रतेजस्विनां लोके किमसाध्यं भवत्यहो सुवर्णाढ्या च शृङ्गारो-लासिनी कमलेक्षणा, सानन्दा दयिता लक्ष्मी - लभ्यते देवपूजया. ઉલ્લુસાયમાન તેજવાળા આ સૂર્ય મનુષ્યના મસ્તક ઉપર આક્રમણ કરે છે. તીવ્ર તેજસ્વીને લોકને વિષે અસાધ્ય હેાય ? અર્થાત્ તેવાને કાંઇ અસાધ્ય નથી. મુવણે સંયુકત, શૃંગારથી ઉલ્લુસાયમાન થતી, કમલેક્ષા-કમલના જેવાં નેત્રવાળી અને આનંદ પ્રાપ્ત કરાવનારી યિતા-લક્ષ્મી દેવ પૂજાથી પમાય છે.
મારા
11211
તે સાંભળી ભૂપતિ સભા વિસર્જન કરી, સ્નાન કરી, જિનપૂજાને વિષે તત્પર થયા; પછી ભેાજન કરી શય્યાને વિષે આલાટતા પ્રિયાની પ્રાપ્તિના વિચાર કરવા લાગ્યા. તે એયેા હે વિધિ !