________________
જયેષ્ઠ પુત્રવત મા. સાર્થની રક્ષા કરવા સુભટોને મુકી મને પ્રથમ દેવશાલપુરે લઈ ગયા, જ્યાં હું ઘણું દિવસ રહે. તે સમથમાં રાજપુરૂષોએ મારું મન એટલું હરણ કરી લીધું કે મને માતાપિતા અને સ્વદેશ યાદજ આવ્યા નહિ. કહ્યું છે કે, મહિતલને વિષે એવા વિરલ મનુષ્ય મળે છે કે જેઓ હૃદયમાં જાણે ઢાંકણાથી કેતરાઈ ગયા હોય તેમ ક્ષણમાત્ર વિસ્મૃત થતાં નથી. તે રાજાને શ્રીદેવી નામે રાણુની કુક્ષિથી ઉત્પન્ન થયેલી જયસેન કુમારની અનુજા શુભ લક્ષણે સંયુક્ત એક પુત્રી છે. રૂપે તિલોત્તમા સદશ–નયન નેહારિણી તે કન્યા કલાકાપે સંયુકત હોવાથી નામ અને ગુણે કલાવતી છે. તેને એગ્ય પતિ શેધ કરતાં પણ ન મળવાથી રાજા રાણી ચિંતાતુર હતાં. કહ્યું છે કે. या मातुर्जनयन्ति दीनमुखतां प्राप्ताश्च सद्यौवनं,
चिन्ताब्धि किल वर्द्धयन्ति विपुलं यान्त्यः परेषां गृहे; कान्तेनापि विवर्जिता अपसुताः पित्रोभृशं दुःखदाः, पुत्रीणां नयनाम्बु जन्मसमये मात्रा ततो दीयते.
પુત્રીએ માતાને દીનમુખવાળી કરે છે, વનને વિષે પ્રાપ્ત થયેલી ચિંતા સમુદ્રને વધારે છે, પર રહે જાય છે અને પતિએ વતિ અથવા વંધ્યા હોય તે માતાપિતાને દુઃખદાતા થાય છે તેટલા માટે જ પુત્રીના જન્મ સમયે માતા અશ્રુ પાડે છે.
એક દિવસ તેઓએ મને કહ્યું રે દત્ત ! આ તારી બહેનને વર તું શોધી આપ. કારણકે તું ઘણા દેશને વિષે પ્રવાસ કરનાર છે. અને વદુરના વસુંધરા એ વાક્ય પ્રમાણે જગતમાં ઘણું એવા ઉત્તમ પુરૂષો હશે, માટે એ અમારું કાર્ય તું જ કર.” મેં તેમનું વચન અંગીકાર કર્યું અને આ પ્રતિઈદ મેંજ કરી લીધો. પછી તેમની પાસેથી રજા લઈ ત્યાંથી પ્રથાણ કરી કાલે અત્રે આવ્યો છું. મેં વિચાર કર્યો કે આ કન્યા દેવને યોગ્ય છે.