________________
મનુષ્યની કલ્પનાને વિધિની ઇચ્છાને અનુસરવું પડે છે. હું તે દેવશાળપુરથી અશ્વ અપહરણ કરેલ અત્રે આ સ્થિતિમાં આઍ છું, પરંતુ હે પરેપકારી! તમે કયાં જાઓ છે ? ” મેં કહ્યું
હું દેવશાળપૂર તરફજ જવાનો છું. માટે ચાલે, આપણે બંનેને એકજ માર્ગ છે. તમે અધરહિત છે માટે મારી સાથે સુખાસનમાં બેસે.”
પછી અમે બંને સુખાસનમાં બેસી નાના પ્રકારની વાર્તા કરતા તે વિકટ અરણ્યમાં ચાલ્યા. એમ તે દિવસ તે અમે આનંદથી નિગમન કર્યો. બીજે દિવસે માર્ગે ચાલતા હયના હેવા ર, ગજના ગાજર અને રથના ચિત્કાર શબ્દ સંયુક્ત મેટો. સેનાના સુભટને કેલાહલ સંભળાયો. તેથી શક્તિ થઈ અમારા, સુભટો સાવધ થતા હતા; તેવામાં બહીશ નહિ, બહુશે નહિ, એમ કહેતે એક સ્વાર અમારી સમીપે આવ્યો અને બોલ્યો કે અવે અપહરણ કરેલા પુરૂષને તમે જે ?” એમ બોલતો મારી સાથેના પુરૂષને ઓળખી અત્યંત આનંદ પામ્યા, તરતજ સર્વ સિન્ય તથા વિજયભૂપતિ ત્યાં આવ્યા અને તે પુરૂષ કે જે તેને પુત્ર થતું હતું તેને જોઈ હર્ષિત થયા. બંદિજને ઉચ સ્વરે બોલવા લાગ્યા કે “વિજયભૂપતિને પુત્ર જયસેન કુમાર જય પામે.” તરતજ કુમારે સુખાસનથી ઉતરી પગે ચાલી પિતાને નમસ્કાર કર્યો અને પિતાના પૂછવાથી પિતાને વૃતાંત જણવવા લાગ્યું- હે તાત ! કુશિક્ષિત હયે મને આ વિકટ અરણ્યમાં પ્રવેશ કરાવ્યું. પછી મેં ઉદ્વેગ પામી લગામ છેડી દીધી એટલે તરત તે અટક. અકાર્યકારીપણુથી જાણે લજજા પામતે હેય તેમ તત્કાળ તે પ્રાણુ વિમુકત થયે. તે સમયે મને પણ મૂછ પ્રાપ્ત થઈ. સુધા અને તુષાએ પીડિત ત્યાંજ પડયે હતા, ત્યાં આ ધર્મબંધુએ આવી મને જીવાડશે.” એમ કહી મને દેખાડ. તે સમયે રાજાએ મને આલિંગન કરી પિતાના