________________
૧૨૭
એ જીણું ચેને ઉદ્ધાર કર્યો, કેટલાએક નવીન ચે બંધાવી તેમાં જિનબિંબની પ્રતિષ્ઠા કરી અને જિનેશ્વર ભગવંતની મહેટા આડંબરથી પૂજા કરી; મુનિ મહારાજાને નમન સ્તવન અને વંદન પૂર્વક અશન, પાન, શયા, વસ્ત્ર, પાત્ર અને ધર્મોપકરણથી સદાકાળ પ્રતિલાભવા લાગે; દુ:ખી સ્વધર્મીઓને ઉદ્ધાર કર્યો, શ્રાવકને કર મુક્ત કર્યા અને જિનમતના પ્રત્યનિકેનું નિવારણ કર્યું, એમ ચિરકાળ પર્યત ધર્મનું પાલન કર્યું.
એક દિવસ ધર્મ જાગરણું જાગતા પિતાના સુતને રાજ્ય દુ. રંધર જાણી રાત્રીને વિષે રાજા આ પ્રમાણે વિચારવા લાગ્યો. “આહ ! શરીર અને મન સંબંધિ અનેક પ્રકારના દુઃખરૂપ જળથી વ્યાકુલ એ આ સંસાર સમુદ્ર દુસ્તર છે, આશ્રવને રૂંધન કરનાર, ગુણે પુર્ણ અને સચ્ચારિત્રે સંભૂત અધર્મરૂપ પત (વહાણ) વિના તેને પાર કેમ પમાય? ધર્મ સંબંધી સંપૂર્ણ સામગ્રી નરભવ વિના પ્રાપ્ત થતી નથી. સિદ્ધાંતને વિષે મનુષ્ય ભવ દશ દ્વતે દુર્લભ કહ્યો છે. કદાચૈ કેઈ શુભ કર્મના ભેગે તે પ્રાપ્ત થાય તે ધર્મશ્રવણ એ દુર્લભ છે અને ધર્મ સાંભળવાને વેગ બને તે પણ તે પ્રમાણે આચરણ કરવાની ચાતુરી ન હેય, એ સર્વ સામગ્રી પ્રાપ્ત થાય ત્યારે મનુષ્ય જન્મ સાર્થક થાય; આ મનુષ્ય જન્મ અને આવી સામગ્રી પ્રાપ્ત થયા છતાં હું કાંઇ કરી શક્યું નહિ. માતા, પિતા પુત્ર અને સ્વજન એ સર્વે સંસારમાં પાશરૂપ છે, તારૂણ્ય અને ધન ધાન્યની આશા સ્વનિની પેઠે વિનશ્વર છે દારા નરકરૂપી કારાગૃહ પ્રત્યે લઈ જનાર છે અને રાજ્ય દુર્ગતિનું કારણ છે. વિષય વિષતુલ્ય છે, શિવ લક્ષ્મીનો સંગમ કરવાને તે સંયમ એજ શ્રેષ્ટ છે માટે સર્વ સંગને ત્યાગ કરી સંયમ અંગીકાર કરવું. એ પ્રમાણે વિચારી કલાવતીને પૂછયું. તે દક્ષા બેલી મહારાજ ! ચિરકાળ પર્યત ભેગ ભેગવ્યા, રાજ્ય પણ કર્યું અને ધુરંધર પુત્ર થયે, સાંપ્ર
