________________
૧૩૫ सिलं कुलआहरणं, सिलं रुवं च उत्तम होइ॥ सिलं चिय पंडितं, सिलं चिय निरुवमं धम्मं ॥१॥
શિલ કુળનું આભરણ છે, ઉત્તમ એવું રૂપ તે શિલ છે, શિલ પાળવું તેજ પાંડિત્યતા છે અને નિરૂપમ-જેને બીજી ઉપમા પણ આપી ન શકાય એ ધર્મ તે શિલ ધર્મજ છે.”
આ પ્રકારને ઉપદેશ સાંભળીને વિજય નામના શ્રેષ્ઠીપુત્રનું હૃદય આદ્ધ થયું અને પાણી ગ્રહણ કર્યા પછી કૃષ્ણપક્ષમાં નિરંતર શિયળ પાળવું એવો અભિગ્રહ ગુરૂ મહારાજની સમિપે ગ્રહણ કર્યો. આ વખત તેની નાની વય હતી.
હવે તેજ નગરીમાં શ્રેષ્ઠિની વિજયાના સુશીળ, ડાહી અને સ્વરૂપવાન પુત્રી હતી. તેને પણ બાળવયમાં ગુરૂને સમાગમ થયો. ગુરૂ મહારાજે સ્ત્રીવર્ગને વાસ્તવિક શોભા આપનાર શિયળરૂપ શૃંગારનું વર્ણન કર્યું. “શિયળરૂપી આભૂષણ વિના બીજા ગમે તેટલા આભૂષણે પહેર્યા હોય તો પણ તે ભારત છે માટે ઉત્તમ કુળવાન સ્ત્રીએ પરપુરૂવ સામી દ્રષ્ટિ પણ કરવી નહી અને પિતાના ભર્તાર સાથે પણ વિષય સુખના સંબંધમાં સંતોષવૃત્તિ ધારણ કરવી.આવા ઉત્તમ ઉપદેશથી તે વિજયાનું મન ઘર્મરંગવડે રગિત થયું અને પાણી ગ્રહણ કર્યા પછી શુકલપક્ષમાં નિરંતર શિયળ પાળવું એ અભિગ્રહ ગુરૂ સમિપે ગ્રહણ કર્યો.
અનુક્રમે બંને યુવાવસ્થાને પામ્યા અને દેવગે તે બંનેનેજ વિવાહ થયો, પાણિગ્રહણમહોત્સવ સમાપ્ત થયો એટલે પ્રથમ દિવસે વિજ્યા અનેક પ્રકારના શૃંગાર ધારણ કરી ઉત્કંઠા સહિત પિતાના ભર્તાર સમિપે પિતાના આવાસ ભુવનમાં આ વ; વિજયકુમાર પણ તેને જોઇને બહુ હર્ષિત થયો. પરંતુ તરતજ પૂર્વે લીધેલા નિયમ સાંભળી આવ્યું, એટલે બે ઘડી આનંદ કારક વાતો કરીને પછી વિજયાને કહ્યું કે હે પ્રાણપ્રિયા મારે કૃશુપક્ષમાં શિયળ પાળવાનો નિયમ છે અને તેના દિવસ ત્રણજ બા
