________________
૧૯૫
૪૫ બાહ્ય અને અલ્પેયર સર્વ પરિગ્રહ (મૂછ) થી મુક્ત થયેલ, શીતળ સ્વભાવી અને પ્રશાત ચિત્તવાળા મુનિજને જે શાશ્વત શિવ સુખ પામે છે તેવું સુખ ચક્રવતી પણ પામતે નથી -પામી શકતો નથી. કેમકે તે બાપ કામાગ્નિથી પરિત જ રહે છે.
૪૬ જેમ ખેળમાં ખૂચેલી માંખી તેમાંથી છૂટી થઈ શકતી નથી તેમ વિષય ભેગરૂપ મળમાં ખૂંચેલા કામા જ છૂટા થઈ શકતા નથી. - ૪૭ . વીતરાગ દશાવંતને જે સુખ અનુભવગત થાય છે તેવું સુખ બીજા કેઇને અનુભવમાં આવતું નથી. વિષ્ટાની ખાડમાં રાચનાર ભુંડને દેવલોકના સુખને ગંધ પણ ક્યાંથી આવી શકે ?
૪૮ દુખદાયી વિષયોમાં જેને જે અદ્યાપિ પર્વત આગ્રહ વર્તે છે તેથી સમજાય છે કે મહેટાને પણ મહામહ તજેવો મુકેલ છે. . ૪૯ જે કામાન્ય છ હેય છે તે વિષય સુખમાં નિ:શકપણે માણે છે પરંતુ જે ભવભીરૂ અને જિનવચનમાં રક્ત રહે છે તેઓ તે એ વિષયભોગને વિષ સમાન સમજીને તજી
- ૫૦ અશુચિ મળમૂત્રથી ભરેલું, વાત પિત્ત વસા અને મને જજાનું બનેલું, ચરબી માંસ અને અનેક હાડકાથી ભરેલું અને માત્ર ચામડાથી મઢેલું (ઢંકાયેલું) સ્ત્રીનું શરીર છે એમ સમજ.
૫૧ માંસ મૂત્ર અને વિષ્ટાથી વ્યાપ્ત, નાકની લીંટ અને મુખની ખેળ જેમાંથી વહેતી રહે છે તેમ જ વળી કૃમિયાને - હેવાનું ઘર એવું આ ક્ષણમાં હતું નહતું થઈ જનારૂં સ્ત્રીનું શરીર મતિહીન (મેહમૂઢ) જનેને પાશરૂપ જ છે.
