________________
મંદિજનોએ તે ઉચે સ્વરે શખ નૃપતિની પ્રશંસા કરવા માંડી. સર્વે સજજ કરેલી સામગ્રીથી ચિત્તને હર્ષ ઉત્પન્ન કરે એવા પ્રાસાદને વિષે જયસેન કુમારને ઉતારે આપે. ત્યાં મજજન, સ્નાન અને ભેજન કરી, ગીત નાટકદિવડે સુખ સમાધીમાં તે દિવસ અને રાત્રી નિર્ગમન ક્ય, બીજે દિવસે પોતાના મંત્રી અને સામતિએ પરિવૃત્ત કુમાર રાજ્ય સભામાં ગયે, ત્યાં અમુલ્ય ભેટ મૂકીને શંખ પતિના ચરણકમળને વિષે મસ્તક નમાવ્યું, રાજાએ પણ સ્નેહ પૂર્વક આલિંગન કરી ઉર્વ આસને બેસાર્યો.
પછી કયારને મહામતિ મંત્રી રાજાની સન્મુખ થઈ બેલ્યો. સ્વામિન ! તમારા ઉજજ્વલ ગુણવડે અમારા ભૂપતિનું મનરંજન થયું છે. દર ચિતારાએ ભરૂપી કુચાથી બહુ વણ વડે અમારા પ્રભુના ચિત્ત પટને વિષે તમારું સ્વરૂપ આલેખ્યું છે; તેથી તેમને આપની ઉપર દૂર રહ્યા છતાં પણ અસ્થિમજજા સદશ રાગ વતે છે. વધારે શું કહીએ? પણ એ રાગને અનુસરી પિતાના પ્રાણ થકી પણ પ્રિય એવી આ કન્યાને આપના પ્રત્યે આપવા મેકલી છે. ઘણું રાજપુત્રોએ માગણી કર્યા છતાં તે પણ આપની ઉપર સ્નેહુવતી છે, માટે સારે દીવસ જોવરાવી એનું પાણિગ્રહણ કરવું એ આપને ઉચિત છે. દાન માનાદિએ એનું એવી રીતે સન્માન કૂરવું આપને ઘટિત છે કે જેથી તે પિતાના માતા પિતાને ભૂલી જાય.
તે સાંભળી શંખ સરખા મધુર સ્વરવાળો શંખ ભૂપતિ એલ્ય-દૂર રહેલે ગુહિન અને વયે બાળ સરખે જે હું તેને વિષે વિજય ભૂપતિ આવા પ્રકારને સ્નેહ ધરાવે છે કે તે એમની અપૂવસૌજન્યતા બતાવે છેઃ કહ્યું છે કે:
मनसि वचसि काये पुण्यपीयुषमनास्त्रिभुवनमुपकारश्रेणिभिः प्रीणयन्तः;
