________________
૫૭
ફેકી દીધી! સાધુએ કહ્યું “અરે કશ્યા ! આ મહામૂલ્યવાળી રત્નકબળ અત્યંત કષ્ટ પ્રાપ્ત કરી છે, તેને તું કેમ ખાળમાં ફેંકી દે છે?” વેશ્યાએ કહ્યું “અરે મૂર્ખ સાધુ ! એના શે શાચ કરે છે? આ મહા કષ્ટ ઉપાર્જન કરેલા મનુષ્યઅવતાર, વળી તે પણ શુદ્ધ ચારિત્ર યુક્ત તેને મ્હારા મળ મૂત્ર સહિત એવા શરીરમાં ફેંકી દેતાં તને કેમ શાચ થતા નથી ? ,, આ સાંભળીને મુનિને કામરાગ વિષસમાન થઈ પડયા. એટલે વેશ્યાએ વૈરાગ્ય પમાડયો છે જેને એવા મુનિ એલ્યા—હૈ સુખની દેનારી ! હું મહામેાહજાળમાં પડયા, તેને હારા જેવી વેશ્યાએ ચતુરાઈ વાપરી ઉદ્ધર્યાં છે. જે અતિચારાષ મને લાગ્યા છે તે આળાવીને હું પાપરહિત થઇશ. હવે હું ગુરૂ પાસે જાઉં છું, તને હંમેશાં ધર્માંલાભ થાઓ. ” કાશ્યાએ કહ્યું “ હે પ્રભા ! બ્રહ્મચારી એવા આપને પણ પ્રતિઐવાધને અર્થે મેં જે આશાતના કરી હાય, તે આપ ક્ષમા કરજો.
,,
હવે તે સાધુ સ્થૂળભદ્ર મુનિની આ પ્રમાણે સ્તુતિ કરે છે. પર્યંતની ગુફામાં કે માણસ વિનાના વનમાં વાસ કરીને તે હજારા જણ ક્રિયા વશ્ય રાખી શકે, પરંતુ અતિ મનેાહર એવી હવેલીઓમાં સ્ત્રી જનની સમીપે રહીને ઇંદ્રિયા ઉપર નિગ્રહ રાખનાર તેા શકટાળ પુત્ત સ્થૂળભદ્ર એકજ છે ! જે અગ્નિમાં પ્રવેશ કર્યાં છતાં દાઝયાનહી; ખડ્ગન અગ્ર ભાગને પામ્યા છતાં છેદાયા નહિ, કાળાસના ઘરમાં રહ્યા છતાં દશ પામ્યા નહી. અને કાજળના ઘરમાં રહ્યા છતાં પણ જેને ડાઘ માત્ર લાગ્યા નહીં ! સદા રાગવતી અને પેાતાને અનુસરનારી એવી વેશ્યાના સંગ છતાં, છ રસ ચુત ભેાજન મળતાં છતાં, ઉત્તમ સ્થૂળ, મનહર શરીર તથા નવ કૈાવનના સમાગમ છતાં અને ચામાસાના કામેાત્માઢક કાળ છતાં પણ જે મહાપુરૂષે કામદેવ ઉપર જીત મેળવી, તે સ્ત્રીને પ્રાધ પમાડવામાં કુશળ એવા શ્રી સ્થૂળભદ્રને નમસ્કાર થાએ. ”
પછી વેશ્યાને ધર્મલાભ કહીને સિંહગુફાવાસી સુનિ ગુરૂ