________________
૭.
શે તો હું પરણીશ નહિ, માટે એ પશુઓને છોડી મૂકે. પશુના રૂધિરથી છંટાયેલ માણસ દુર્ગતિ પ્રાપ્ત કરે છે, માટે એવા વિવાહરૂપી વિષવૃક્ષની હમણું મારે જરૂર નથી. ” આ સાંભળીને શિવાદેવી ગદ્ગદ્ સ્વરે બોલ્યાં—“ હે જનનીવત્સલ પુત્ર ! તારે એ પશુઓનું માંસ જમવા ન જમવાનું પ્રથમ શું કામ છે? ફક્ત પાણુગ્રહણનું કારણ છે, માટે તેજ તું કર અને મને દેખાડ” આવું શિવાદેવીનું બોલેલું કાનને અમૃત સમાન ન વાક્ય સાંભળીને ચંદ્રનના બોલી. “ એ માતાએ કહેલા શબ્દોને પ્રતિઉત્તર તે આપો. વિનાકારણ અવહેલના કરવી રહેવા દો. ત્યારે નેમિકુમાર બોલ્યા, “હે માતા ! આગ્રહ ન કરે; માનુષી સ્ત્રી ઉપર મહારૂં મન જ નથી. મારી ઈચ્છા મુક્તિ રૂપી વધૂને વિષે ઉત્કંઠિત છે. ” તે સાભળી રાજિમતી કહેવા લાગી-“હે ધૂર્ત નેમિકુમાર ! જે સકળ સિદ્ધ પુરૂષને ધૂતનારી એવી મુક્તિરૂ૫ ગણિકાને વિષેજ તમારું મન હતું તે આ પરણવા આવવાનો આરંભ કરીને મહારી વિડંબના શા માટે કરી?” પછી તેણુની સખીઓ તેણુને કહેવા લાગી “ હે પ્રિય સખી! એ પ્રીતિ રહિત છે, તે એના ઉપર શે પ્રીતિભાવ દર્શાવે છે? આપણે ત્યારે માટે કોઇ અન્ય પ્રીતિકર વર શેધશું. પણ રાજિમતીએ સાંભળતાં કાન બંધ કરીને કહેવા લાગી, “જો આ સૂર્ય પશ્ચિમ દિશાએ ઉદય પામે તે પણ આ નેમિનાથને મૂકીને હું અન્ય રામી કરનાર નથી. જે વિવાહ સમયે મને મારા હસ્ત ઉપર મહારા પ્રિયને હસ્ત ન મળે તે હું દીક્ષા સમયે એને હસ્ત મહારા મસ્તક ઉપર મૂકાવીશ.”
આ વખતે વળી સમુદ્રવિજયે બેલ્યા-“હે અત્યંત નિમળ અંત:કરણવાળા પુત્ર ! તું અમારા મને રથ પૂર્ણ કર. ત્રષભદેવ આદિ જિનેશ્વરે પણ પરણીને મુક્તિએ ગયા છે. ( નથી
