________________
એવામાં અહિ રાવણને સાન્નિધ્ય કરીને પવનજય પિતાને નગર પાછા આવ્યા. ત્યાં તેને પોતાની સ્ત્રીને કાઢી મુકયાની ખ. બર પડી, તેથી તે અસુરને નગરે ગયે, ત્યાં પણ તે ન હોવાથી તે વને વન ભમવા લાગે, પણ તે ન મળવાથી તે બહુ શોકાકુળ થયે તે વખતે તેના મિત્રે ઉપહાસ કર્યો, તે ઉપરથી તેણે તેને પ્રણામ પૂર્વક કહ્યું. “હે મિત્ર! જે એ સ્ત્રી મને નહીં મળે તે હારૂં મૃત્યુ થશે.” આ વાત તે મિત્રે પ્રહલાદ રાજાને જણાવી તે સાંભળી દુઃખી થએલો પ્રહલાદ રાજા વિદ્યાધરોની સાથે અંજનાસુંદરીની શોધમાં ગયો. ભમતાં ભમતાં તેણે પોતાના આગ્નમાં પ્રવેશ કરવા તૈયાર થયેલા પુત્રને જોઇને કહ્યું. “હે પુત્ર! આમ બાળક જેવો થઈ તું મરણ શરણ થા નહીં, એવું મરણ દુર્ગતિએ લઈ જાય છે, કહ્યું છે કે “ગળાને વિષે પાશ નાંખીને, વિષ ખાઈને, જળ કે અગ્નિમાં પ્રવેશ કરીને, તૃષા કે ક્ષુધા વેઠીને અથવા પર્વત ઉપરથી પૃપાપાત કરીને મૃત્યુ પામનારા જને નરકગતિ પામે છે; અને શુભભાવ યુક્ત હોય છે તે વ્યંતર થાય છે. એવામાં પવનજય પ્રિયાના વિયોગથી દુ:ખી થઈ અગ્નિપ્રવેશ કરે છે, એવું સાંભળવાથી પ્રતિસૂર્ય વિદ્યાધર અંજનાસુંદરી સહિત ત્યાં અકસ્માત આવી પહોએ. તેમને જેઇ સર્વ હર્ષ પામ્યા. પ્રતિસૂર્યના આગ્રહથી પ્રહલાદ અને પવનજય આદિ રાજાએ હનુરૂહ નગરે ગયા. ત્યાંથી પછી સર્વ રાજાએ પોતપોતાને નગરે ગયા. પવન જય તો પોતાના પુત્ર સહિત ત્યાંજ રહ્યા. હનુમાન પણ ત્યાં જ ઉછરવા લાગે અને સિા કેઈને હર્ષનું કારણ થઈ પડે. કાળે કરીને તેણે બહુ વિઘાઓ સંપાદન કરી. એકદા વરૂણુના સંગ્રામને વિષે હનુમાનનું બળ જોઈને રાવણે પણ સંતુષ્ટ થઈ તેને પ્રસાદ કર્યો. પછી પવનય પિતાની સ્ત્રી તથા પુત્રને લઇને પોતાને નગરે આવ્યો અને માત પિતાના ચરણને વિષે નયે આ વખતે સીતાનું હરણ