________________
૫૬
સંભૂતિવિજય આચાર્ય, આ પ્રમાણે બહુ નિષેધ કર્યો, છતાં તે નહિ માનતા તે મુનિ કેશ્યાના આવાસે આવ્યા. ત્યાં તેણે તેણીની ચિત્રશાળા માગી, જે તેણુએ આપી. કેશ્યાએ જાણ્યું કે, સ્થૂળભદ્ર ઉપર ઈર્ષ્યાને લીધે તે અહિં આવ્યા છે. તે ઉપરથી તેણુએ તેમને છ રસ યુક્ત આહાર જમાડે. પછી ઉન્નતસ્તની એવી તે વેશ્યા શુંગાર, હાવભાવ વગેરે વિલાસ કરતી મુનિ પાસે આવીને ઉભી રહી. તેને જોઈને મુનિ ક્ષોભ પામ્યા. કહ્યું છે કે સારા અવયવે યુક્ત એવી સ્ત્રીને દેખીને કણ ન પડે? અગ્નિએ કેણુ ન બળે ? લક્ષ્મીથી કેણુ મેહ ન પામે ? અને વિાધને વશ કેણુ ન થાય ? - હવે કામાતુર અને ભાગવાંછાવાળા મુનિને જોઈને વેશ્યા એ કહ્યું “ અમારે દ્રવ્ય જોઈએ, દ્રવ્ય વિના કેઈ આવા ભેગ ભોગવી શકે નહીં. તે ઉપરથી કામાતુર સાધુ બેલ્યા “મહારી પાસે હાલ કોઈ નથી, પછી હું આપીશ.” ત્યારે વેશ્યા તેમને પ્રતિબોધ પમાડવાને બોલી. “જે ભેગની વાંછા હોય તે નેપાળ દેશને વિષે જાઓ. ત્યારે રાજા સાધુઓને લક્ષમૂલ્યવાળી રત્નકં. બલ આપે છે, તે લઈ આવે અને પછી તમારું ઈચ્છિત કરે.”
કામાતુર મુનિ તે ચોમાસુ છતાં પણ નેપાળ દેશમાં ગયા અને ત્યાંથી રત્નકંબળ લઈને પાછા વળ્યા. રસ્તામાં પદ્ધિપતિને પોપટ બેલ્યો “લક્ષ જાય છે. ” એ સાંભળીને પદ્વિપતિએ જાણ્યું કે સાધુ પાસે લક્ષ મૂલ્યની વસ્તુ છે તે ઉપરથી કબળ લઈ લીધી. તેથી સાધુને ફરી નેપાળ જવું પડયું અને રૂપ બદલવું પડયું. એમ કરીને ફરી રત્નકંબળ લાવ્યા. તેને વાંસની પિલી નળીમાં સંતાડી લાવ્યા. પિપટ બે ત્રણ વાર છે. “લક્ષ જાય છે, લક્ષ જાય છે પણ પશ્વિપતિને કાંબળ જડી નહીં. તેથી મહા કષ્ટ સાધુજી રત્નકંબળ લઈને વેશ્યા પાસે આવ્યા. તે તેણુને આપી. એટલે વેયાએ સ્નાન કરીને તેના વડે શરીર લુહિને તેને ઘરની ખાળને વિષે