________________
ક૭
એવી તે સ્ત્રીએ અનુક્રમે શુભ દિવસે પુત્રરત્નને પ્રસ, સ્વજન વર્ગને શેઠે સન્માન દઈને યાચકને નાનાવિધ દાન આપ્યાં અને પુત્રનું સુદર્શન એવું નામ પાડયું. અનુક્રમે વૃદ્ધિ પામતા તે સુદર્શને ધર્મશાસ્ત્રને અભ્યાસ કર્યો. કહ્યું છે કે, રૂપવનથી સુશેભિત અને ઉત્તમ કુળમાં જન્મેલો હોય છતાં પણ વિદ્યાવિનાને માણસ રૂપાળાં પણ સુગંધ રહિત કેસુડાનાં ફલની પેઠે શોભત નથી. વળી પંડિત પુરૂષમાં સર્વ ગુણ હોય છે ને મૂખ માણસમાં સર્વ દોષ જ હોય છે, તો હજારે ભૂખ એકઠા કરીએ તોય પણ તેમનામાંથી બુદ્ધિશાળી પુરૂષ નહિ બની શકે. - ત્યાર પછી સુદર્શનના પિતાએ તેને મને રમા નામની એક શ્રેણીની પુત્રી મહોત્સવ પૂર્વક પરણાવી. તેની સાથે સંસારસુખ ભગવતે તે સુખે દિવસ નિગમન કરતો હતે. વળી તે સમકિત વ્રત પાળવામાં દઢ હતા, કારણ કે એ સમકિત બોધિવૃક્ષનું મૂળ છે, પુષ્યરૂપી નગરનું દ્વાર છે, મોક્ષરૂપી મહેલની પીઠ છે અને વળી સર્વ સંપત્તિનું નિદાન છે, જેમાં સમુદ્ર રત્નને ભંડાર છે તેમ સમતિ સર્વ સદગુણેને ભંડાર છે અને ચારિત્ર રૂપી ધનનું પાત્ર છે તે તેવા સમકિતની કેણ પ્રશંસા ન કરે? એવામાં પુત્રને ઘરને ભાર ધારણ કરવાને યોગ્ય જાણીને પિતાએ દીક્ષા લીધી. સુદર્શન પોતાના પિતા કરતાં પણ અધિક ગુણવાળો હેવાથી રાજાને વિશેષ કરીને માનીતો થયો, જેમ જળના કુંભથી ઉત્પન્ન થએલા અગત્ય, કુંભ સરખા માપવાળા સમુકને પી ગયા તેવી રીતે કઈ વખતે પુત્ર પણ પિતાના ચરિત્રથી પિતા કરતાં ચઢી જાય છે. • - હવે તેજ ગામમાં કપિલ નામને રાજાને પુરહિત હતો કે જેની સાથે સુદર્શનને મૈત્રી થઈ. કપિલ બહુ વખત સુદર્શનને ત્યાં રહેતા તેથી તેની સ્ત્રી કપિલાએ પૂછયું-“હે સ્વામિ! આપ હમણુ ઘણે વખત કયાં રહે છે?” પતિએ કહ્યું- હું