Akhyanakmanikosha

Author(s): Nemichandrasuri, Punyavijay, Dalsukh Malvania, Vasudev S Agarwal
Publisher: Prakrit Text Society Ahmedabad

Page 428

३६. बन्धु कृत्रिमस्नेहत्वाधिकारे शङ्खाख्यानकम्
हा ! को दाही निययंगलग्गमाभरणमइसुतुट्टो वि । मज्झं देवीए विण ? त्ति कंदए बंदिविदं पि ।।२१३ || हा हा रमणीयणत्रयणमंडणे ! खंडणे ! अकज्जाण । कत्थ गया सि ? त्तिरुयंति पुरपुरंधीओ मिलियाओ || २१४ ॥ एवं सबाल - विद्धापमुक्कपोक्कग्मि पुरजणे सयले । पभणइ राया मंतीण सम्मुहं करुणसद्देण ॥ २१५ ॥
जाव न तडत्ति फुट्ट मह हिययं ता झड तिकट्ठेहिं । कुणह चियं न वियाणह किं दुस्सहवेयणं मज्झ ? ॥२१६॥ तत्तो मंतिष्पमुहा पउरा पगलंतअंसुजलनयणा । सविणयमाबद्धकरंजलीजुया चिन्नविंति निवं ॥ २९७ ॥ किं सामि ! समारद्धं मयमारणमन्ह देविदुहियाण ? । जं वंछसि पविसेउं पज्ज लियचियानले घोरे ॥२१८॥ तुम्हारिसा वि धीरा जइ सोयपरव्वसा भविस्संति । ता पाययप्पयाए कायर हिययाए को दोसो ? ॥ २१९ ॥ अवरं च तइ जियंते सबाल -विद्धो वि जियइ पुरलोगो । मरइ मरते पुण निच्छएण देवे दएक्करसे ॥ २२० ॥ तादु विखयप्पयापालओ वि होऊण सामि ! किह कुणसि । लोगस्स विणीयस्स वि कमागयस्सावि खयमेवं ? ॥ २२१ ॥ पुज्जंतु माइयाणि मणोरहा तुह रिकूण सव्वाण । ता काऊण पसायं परिपालसु पहु ! पयं पउरं ||२२२ ॥ एवं सविनय सप्पणयवयणनिउणेहिं पभणओ वि तहा । मरणेक्कबद्धबुद्धी समुट्टिओ संखनरनाहो ||२२३|| अणुगम्मंतो गुरुसोयरचनेत्तेहिं नयर लोएहिं । नियमंदिराओ चलिओ चलणेहिमरइयसिंगारो ॥२२४॥ अम्भस्थिऊण कह कह वि तुरयमारोविओ अमचेहिं । परिहरियछत्त- चिंधाइरायलंकारसंदोहो ॥२२५॥ वज्जियजय आउज्जो वारियचारणगणत्थवणकज्जो । निस्सद्दबंदिबिंदो अहक्कपाइक्कचक्कजुओ || २२६॥ पेच्छिवंतो पगलंतअंसुजाला हिं नयरबालाहिं । वारिज्वंतो आबद्धपाणिपउमाहिं थेरीहिं ॥ २२७॥ पत्तो य नंदणुज्जाणपरिसरे तो विसन्नवयणेसु । मंतीसु रायरक्खानिमित्तमप्पत्तबुद्धीसु ॥ २२८ ॥ गयसेट्टिणा सविनयं भणियं इह सामि ! नंदणुज्जाणे । फलिहमणिरयणनिम्मियजिणिदवरमंदिरं अस्थि || २२९॥ अवरं च अमियतेओ सूरी तत्थाऽऽगओ अमियतेओ । ता देव ! देवपूयं कुणसु तहा गुरुकमे नमसु ॥ २३०॥ पच्छा जमभिप्पेयं करेज्य तं इय पयंपिओ राया । एवं ति भणिय जिणनाहमंदिरुद्देसमणुपत्तो ॥२३१॥ ओरिय तुरंगाओ पत्तो अब्भंतरे जिणहरस्स । न्हाय वाय पूइय पणमिय पडिमं सुभत्तीए ॥ २३२॥ तत्तो गुरूण चरणे नमिऊणं तप्पुरो समुवविट्टो । दुहिओ इमो ति चिन्तिय पारद्धा देसणा तेहिं ॥ २३३ ॥ भो नरवरिंद ! जर मरण - रोय - सोयाउलम्मि संसारे । परियहंताण जियाण दुल्लहं माणुस जम्मं ॥ २३४ ॥ तंपि हुआरियखेत्ताइसयलसामग्गिसंगयं लधुं । कायव्वा धम्ममई भवकारागारनिद्दलणी || २३५ || जम्हा जीयं जलबिंदुचंचलं गत्तरा सिरी सयला । खणभंगुरा चिलासा विणस्सरं तारतारुन्नं ॥२३६॥ अथिरं पियम्मि पेम्मं चवलं लीलाललामलायन्नं । न चिरट्टाई सयणाण संगमो सव्वजीवाणं ||२३७॥ एवंविहे असारे संसारे नरवरिंद ! न हु जुत्ता । मरणमई परियाणियसारा-साराण तुम्हाणं ||२३८ || तामुळेच मरणबुद्धिं धम्मम्मि पुणो समुज्जमं कुणसु । जम्हा नऽन्नो सरणं जियाण मोत्तूण जिणधम्मं ॥ २३६ ॥ इय निंसुणिउं नरिंदो पर्यंपए मुट्टु सव्वहा धम्मो । परमच्चंतं हियए खुडुक्कए मह मयच्छिदुहं ॥२४०॥ ते न सको खणमचि पाणे धरिडं कलावईविरहे । ता मरणसमयजोगं जमणुट्टाणं तयं कहह || २४१ ॥ इयत्ता गुरुणो भणति नरनाह ! वुज्झ मा मुज्झ । रुहिरेण धोइयं न हु सुज्झइ रुहिरारुणं वत्थं ॥ २४२॥ तह दुक्खं पिन फिट्टइ मरणदुहेणं नरिंद ! नियमेण । अहिययरं पुण जायइ जम्हा अन्नाणकट्टं तं ॥ २४३॥ ताकुण जिणवरिंदप्पासियं धम्ममुत्तमं राय ! । जह न कयाइ वि जायइ विओगाइदुहनियरो || २४४॥ अवरं च दिव्वदिट्टीए नज्जए तुह भविस्सए जोगो । सह पिययमाए सव्वंगसुंदरावयवनिरुयाए ॥ २४५ ॥ इयसूरिवयणसिसिर [यर] वारिधाराहि रायहिययम्मि | गुरुसोयदावपायवपसरो सव्वो वि विज्झाओ || २४६॥ तो तत्थ रयणी सुविणयं नियइ पच्छिमे जामे । किर केणइ एगफला कप्पदुलया दुहा छिन्ना || २४७॥ पडिया महीए तत्तो लग्गा तत्थ वि तहा गया विद्धिं । जाया य पुणो अहियं हिययहरा सयललोयस्स || २४८ ||
For Private Personal Use Only
३४१