________________
૧૦૦
દ્વિતીય પ્રકાશ. કુટુંબ વિષયથી એટલું બધુ વ્યાકુળ થઈ ગયું કે ગમ્યાગમ્યાને વિચાર ન રહ્યો. વિષયમાં લંપટ થઈ આપસમાં બહેન, પુત્રી અને માતા સાથે પણ વ્યભિચાર કર્યો. અને તે ભેજનના તીવ્ર નિશામાં તેઓને પ્રાયઃ આખી રાત્રિ વિટંબના થઈ. પ્રાતઃકાળ થતાં ભેજનને નિશે શાંત થશે, ત્યારે બ્રાહ્મણ ઘણું શરમાવે તે પિતાની જાતને ધિક્કારવા લાગે; અકાર્યને પશ્ચાત્તાપ કરવા લાગ્યા, અને કેને મુખ દેખાડવું કે કેમ તેની તેને ભારે ચિંતા થઈ. રાજા ઉપર તેને વિશેષ ગુસ્સે થઈ આવ્યું. રાજાએ મને જાણીને જ આમ હેરાન કર્યો છે, માટે આ વેર હું ગમે તે પ્રકારે વાળું, એવા ઈરાદાથી તે ત્યાંથી નીકળી જંગલમાં ગયે. ત્યાં કોઈ બકરાં ચારનાર ભરવાડ મળ્યો. તે ભરવાડ લક્ષધી હતે. બેઠાં બેઠાં જે પાંદડા પર લક્ષ કરી કાંકરી ફેંકતા તેને તે વીંધી નાંખતે. આ ભરવાડને જોઈ પિતાના મને સિદ્ધ થયા જાણી, ભરવાડને થડાક પિસા આપવા કરી, રાજાની આંખ ફેડી નાખવાને તે બ્રાહ્મણે નિશ્ચય કર્યો. ભરવાડને સાથે લઈ તે નગરમાં આવ્યું. રાજાની સવારી નીકળી એટલે દૂરથી બ્રાહ્મણે રાજાને બતાવ્યું કે આની આંખો ફેડી નાંખ. તત્કાળ લક્ષ રાખી તેણે જોરથી બે કાંકરી ફેંકી. રાજાની બને આંખો કુટી ગઈ. રાજાના માણસોએ તે ભરવાડને પકડી લીધું અને મારા મારી મનાવતાં બ્રાહ્મણના શિખવવાથી પિતે આ કર્યું છે, એમ તેણે માની દીધું. રાજાના ક્રોધને પાર રહ્યો નહિ. અહા! દુનિયાનાં માણસે કેવાં કૃતન છે, જેના પર ઉપકાર કર્યો તેના તરફથીજ અપકાર કરાયે! રાજાએ બ્રાહ્મણના આખા કુટુંબને મારી નંખાવ્યું, પણ તેને ક્રોધ શાંત ન થયા. અજ્ઞાનથી અંધ થયેલા તે રાજાને ક્રોધ જાતિ ઉપર ગયે. અને બ્રાહ્મણની આંખે ફેડીને એક થાળ ભરી મને નિરંતર આપે કે જેને ચોળી મસળીને હું મારું વેર વાળી કોધ શમાવું. આ પ્રમાણે પ્રધાનને કહ્યું. તેજ માફક થેડા દિવસ તે ચાલ્યું. પણ સમજુ પ્રધાનેએ તેમ થતું અટકાવી ગ્લેશમાત્મક નામનાં ફળ મંગાવ્યાં. જે આંખની જેવાં ચીકાશવાળાં અને આકારનાં હોય છે. તેને થાળ ભરી રાજાને નિરંતર આપવા લાગ્યા. રાજા તે મસબીને પિતાને કૃતાર્થ માનવા લાગે. આવી રીતના ભયંકર રૌદ્ર પરિ