________________
૧૫૪
તય પ્રકાશ અન્ય દર્શનને સંવાદ જણાવ્યા બાદ આચાર્ય સ્વદર્શન
નથી સમર્થન કરે છે. संसज जीवसंघातं भुंजानां निशि भोजनं । राक्षसेभ्यो विशिष्यते मूढात्मानः कथं नु ते ॥ ६१॥
જે ભોજનમાં અનેક જ એકઠા મળ્યા છે તેવા રાત્રિભેજનને ખાનારા મૂઢ જીવને રાક્ષસોથી જુદા કેમ પાડી શકાય? અર્થાત રાક્ષસોથી તેમાં વિશેષતા કાંઈ નથી. ૬૧. वासरे च रजन्यां च यः खादन्नेव तिष्ठति ।
પુછપરિyes પર શુદિ દૂર . દિવસે અને રાત્રે જે માણસ ખાતો જ રહે છે તે શિંગડાં અને પુંછડા વિનાને પ્રગટ રીતે પશુજ છે. ૬૨.
अह्नोमुखेऽवसाने च यो द्वे वें घटिके त्यजन् । निशाभोजनदोषज्ञोऽश्नात्यसौ पुण्यभोजनम् ॥ ६३ ॥
જે રાત્રિભોજનનો દેષને જાણ માણસ દિવસની આદિની અને દિવસના અંતની બબે ઘડી મૂકીને ભોજન કરે છે તે પુણ્યનું ભોજન થાય છે. ૬૩.
–:(૦): – દિવસે ભજન કરે છે, છતાં પચ્ચખાણ ન હોય તે લાભ
નથી મળતે તે કહે છે. अकृत्वा नियमं दोषा-भोजनादिनभोज्यपि । फलं भजेन्न निर्व्याजं न वृद्धिर्भाषितं विना ॥६४ ॥ દિવસે ભોજન કરે છે છતાં પણ રાત્રિભોજન ત્યાગને નિયમ ન કરેલું હોવાથી (પચ્ચખાણના) કારણ સિવાય ફળ મળતું નથી. લેકમાં પણ એ ન્યાય છે કે વ્યાજની બોલી કર્યા સિવાય મૂકેલી થાપણનું વ્યાજ મળતું નથી. ૬૪.
ये वासरं परित्यज्य रजन्यामेव भुंजते । તે પરિચક માનિ જવાહર ના | ક | वासरे सति ये श्रेयस्-काम्यया निशि भुंजते । .. ते वपंत्युपरे क्षेत्रे शालीन् सस्यपि पावले ॥ ६६ ॥ ..
