________________
તૃતીય પ્રકાશ. શાલિભદ્રનું મુખ ઉતરી ગયું. તેના ચહેરા ઉપર ગ્લાનિ આવી ગઈ. શું મારે માથે કઈ ધણી છે? હું આજ સુધી તે એમ સમજતા હતે કે હું સુખી છું. જે માથે ધણી હોય, બીજે સ્વામી હોય, તે સુખી શાને ? તે અવસરે નીચે આવ્યો. શ્રેણિક રાજાને મળે. રાજાએ પ્રીતિથી ખોળામાં બેસાર્યો અને પુત્રની માફક ચુંબન કર્યું. છેડા વખતમાં તે તેના શરીર ઉપર પસીને થઈ આવ્યો. ભદ્રાએ કહ્યું, મહારાજ! તેને જવાદે. માણસના પરિચયમાં ન આવેલ હોવાથી તે ગભરાય છે, શાલિભદ્રને રાજાએ જવાનું કહ્યું. તે પોતાના મહેલમાં આવ્યો. ભદ્રાએ પણ શ્રેણિકની ઘણી બરદાશ કરી. રાજા ખુશી થઈ પોતાને મુકામે આવ્યો અને આવા ધનાઢયે તથા સખી જી મારા રાજ્યમાં વસે છે તેથી વિશેષ હર્ષિત થયે. શાલિભદ્રને ચેન ન પડ્યું. તે વિચારવા લાગે, અરે ! પૂર્વ ભવે જોઈએ તેવું પુણ્ય કે કર્મ કર્યું નથી માટે મારે માથે સ્વામી છે પણ હવે એવાં કર્મ કરું કે મારે માથે કઈ પણ ન હોય તે અવસરમાં ધર્મષાચાર્ય ચાર જ્ઞાનધારક ત્યાં આવ્યા. શાલિભદ્ર તેમને વંદન કરવા ગયે અને વિનયથી પૂછ્યું કે મહારાજ એવું કયું સારું કાર્ય કરવું જોઈએ કે જેથી માથે ધણું ન હોય તેવી સ્થિતિ મળે. ગુરૂએ જવાબ આપ્યો, ચારિત્ર લેવાથી માથે ધણી ન હોય તેવું નિર્ભય સ્થાન મળે છે. પિતે તે અંગીકાર કરવાની ઈચ્છા જણાવી. ઘેર આવ્યો અને માતા પાસે આજ્ઞા માગી. તેને સુકુમાળપણા વિષે, યૌવન વિષે, ચારિ ત્રની દુર્ઘટતા વિષે માતાએ ઘણું સમજાવ્યું પણ જ્યારે તે પિતાના નિશ્ચયથી ડગેજ નહિ, ત્યારે માતાએ તેને કહ્યું, આ દિવ્ય ભેગને ત્યાગ કરી મનુષ્યની સ્થિતિને શેડો વખત અભ્યાસ કર, પછી ખુશીથી ચારિત્ર લેજે. શાલિભદ્ર તેમ કરવા સ્વીકાર્યું, અને દિવસે દિવસે એક એક સ્ત્રી, શય્યા વિગેરે ત્યાગ કરવાં લાગે. આ વાતની શાલિભદ્રની બહેન જે ધની સાથે વિવાહિત હતી. તેને ખબર પડી; તે રડવા લાગી. ધન્નાએ કારણ પૂછ્યું ત્યારે શાલિભદ્રને એક એક સ્ત્રીને ત્યાગ અને થોડા વખતમાં ચારિત્ર લેવાનું જણાવ્યું. ત્યારે ધન્નાએ હાંસી કરી કે શાલિભદ્ર કાયર છે, ત્યાગ કરે તે વળી એક એકને ત્યાગ શા માટે કરે? એક