________________
૨૦
દ્વિતીય ભાવનાષ્ટક ''
'
૧, કાય પણ સ્વજન વર્ગ, ધણુ' કરીને (પાતાના) હિત-સ્વી અને પ્રીતિપ્રાત્ર સારા માણસને મરણ દશાને પ્રાપ્ત થતાં રક્ષી શકતા નથી. તેથી હું આત્મન્ ! તું મહા મંગળકારી શ્રીસર્વજ્ઞ વીતરાગપ્રણીત અહિંસા, સયમ અને તપલક્ષણ ધર્મનુજ શરણ કર, અને નિર્મળ-વિશુદ્ધ ચારિત્રનુ સ્મરણ કર, તેજ તને સંસારસમુદ્રથી તારી શકનાર છે. તેનાજ પ્રબળ આલંબનથી અનેક જીવા નિસ્તરી ગયા છે.
૨, ઘેાડા, રથ, હાથી અને પાળાથી પરવરેલા તેમજ અસ્ખલિત મળને ધારણ કરવાવાળા નરપતિને પણ યમ જેમ મછીમાર નાના મચ્છને (જોત જોતામાં) પકડે છે, તેમ પકડી લે છે; તેની પાસે કોઈનુ ક'ઈએ ચાલતું નથી.
૩, હાય તેા કાઇ વજ્રમય જીવનમાં પેશી જાય અથવા તો કોઈ મુખમાં તૃણને ધારણ કરે તેાપણ સહુને એકસરખી રીતે હણી નાંખનાર એવા નિર્દય કાર્ય કરી ખુશી થનાર કાળ કોઇને મૂકતા નથી. વ્હાય દેવ દાનવ માનવ ગમે તે હોય પણ તેમાંથી કાઈ છટકી જઈ શકતુ નથી, તેથી કોઈએ ખાટા ગર્વ કરવાનું કશું કારણ નથી. ગમે તેવા અખર્વ ગર્વને ધારણ કરનારના પણ ગર્વ યમે ગાળ્યેાજ છે.
૪, જેને દેવતાએ આધીન છે. એવી વિદ્યા, મંત્ર અને ઓષધીની સેવા કરો, અથવા પુષ્ટિકારક રસાયન આરોગે તાપણુ મરણુ મૂકવાનુ નથી, મતલખ કે પ્રભાવિક વિદ્યા, મંત્ર, આપ
