________________
૧૪૪
૧૫ પર ઉપગાર પુણ્ય કરી જાણ—જેમ અન્ય જીવનું હિત થાય એમ મન વચન અને કાયાને સદુપયોગ કરે, અન્ય જીવોને શાતા સમાધિ ઉપજે એવાં કાર્ય પરમાર્થ દષ્ટિથી કરવાં, કરાવવાં કે અનુમોદવાં; કદાપિ સ્વમાં પણ કોઈ જીવને પીડા-અશાતા-અસમાધિ–અહિત એવું મનથી પણ નહીં ઈચ્છતાં સદા સર્વદા સર્વનું એકાંત હિત–વાત્સલ્ય થાય તેવું જ મનથી ચિંતવવું, તેવું જ વચન વાપરવું અને તેવું જ કાયાથી પ્રવર્તન કરવું; એવા પવિત્ર માર્ગથી કદાપિ અલિત ન થવાય એટલા માટે સાવધાન રહેવું; એવાં હિતકારી કાર્ય કરી તેને બદલે નહીં ઈચ્છ. યશકીર્તિ પ્રમુખને લોભ નહીં રાખતાં સ્વકર્તવ્ય સમજીને સહુની ઉપર સમદષ્ટિ રાખીને એટલે રાગદ્વેષથી થતી વિષમતા ટાળીને અને મિત્રી પ્રમુખ ચાર ભાવનાને અંતઃકરણથી આશ્રય કરીને સ્વપર હિતને માટે પ્રવર્તવું એજ ખરેખર પુણ્યને માર્ગ છે. પૂર્વ મહા પુરૂષોએ એજ પુણ્યમાર્ગ આદરેલ છે અને ઉપદિશેલે છે, સ્વપરની ઉન્નતિ ઈચ્છનારે એજ માર્ગ અવલંબાવવા ગ્ય છે.
૧૬ પરપીડાતે પાપ વખાણ કોધથી, માનથી, માયાથી કે લેભથી રાગદ્વેષને વશ થઈ, આત્માને નિષ્કષાય – નિર્મળ સ્વભાવ ભૂલી જઈ, પરભાવમાં પરિણમીને “સહુ જીવને આત્મ સમાન લેખવા એ મહા વાક્યને વિસારી દઈપરજીને બનતી સહાય કરવાને બદલે ઉલટી પીડા કરવા મનથી, વચનથી કે કાયાથી પ્રવૃત્તિ કરવી, કરાવવી કે અનુમોદવી, એના જેવું બીજું પાપઅન્યાયાચરણ શું હોઈ શકે? પરભવ જતાં જીવને પાપના વિરૂવા વિપાક જોગવવા પડે છે. પાપાચરણથીજ
