________________
१७३
નિર્દયતા ( ત્રિષય ભાગરૂપ સ્વાર્થમાં અંતરાય થતાં સ્વાર્થ સાધવા માટે હૃદયની કઠોરતા) અને અશુચિતા–અપવિત્રતા એ ગણાવેલ દ્રષા સ્રીજાતિમાં સ્વાભાવિક હોય છે. ઉક્ત બાબતમાં અપવાદરૂપે પ્રાયઃ એવીજ ઉત્તમ સતીઓ કે મહાસતીએ હોઇ શકે કે જે ઉત્તમ પ્રકારની શીલ સૉંપત્તિથી વિભૂષિત છે, તેમજ જેમણે સ્વપતિમાં કે સ્વગુરૂમાંજ સર્વસ્વ આરેાપેલુ છે.
१९
नीच सोइ परद्रोह विचारे, उंच पुरुष परविकथा निवारे; उत्तम कनक कीच सम जाणे, हरख शोक हृदये नवि आणे. १० अति प्रचंड अग्नि हे क्रोध, दुर्दम मान मतंगज जोध; विषवल्ली माया जगमांही, लोभ समो सायर कोइ नाहि. १८ नीच संगथी डरीए भाइ, मळिए सदा संतकुं जाइ; साधु संग गुण वृद्धि थाय, नारीकी संगते पत जाय. चपळा जेम चंचळ नर आय, खिरत पान जब लागे वाय; छिल्लर अंजळि जळ जेम छीजे, इणविध जाणी ममतकहा कीजे. २० चपळा तिम चंचळ धनधाम, अचळ एक जगमें प्रभुनाम; धर्म एक त्रिभुवनमें सार, तन धन योवन सकळ असार २१ नरकद्वार नारी नित जाणो, तेथी राग हिये नाव आणो; अंतर लक्ष रहित ते अंध, जानत नहि मोक्ष अरु बंध. जे नवि सुणत सिद्धांत वखाण, बधिर पुरुष जगमें ते जाण; अवसर उचित बोली नवि जाणे, ताकुं ज्ञानी मूक वखाणे. २३ सकळ जगत जननी हे दया, करत सहु प्राणीकी मया; पालन करत पिता ते कहीए, तेनो धर्म चित्त सद्दहिये. २४
૨૨