________________
૨૧૧
દેહને જળ પ્રમુખથી શુદ્ધ કરવું જોઈએ, એ આકરે ભ્રમ કેવળ મૂઢ પુરૂષને જ હવે ઘટે છે, તવને એવો ભ્રમ હેઈ શકતેજ નથી. આ અશુચિમય દેહમાં કર્મવશાત્ વ્યાપી રહેલું ચેતન-રત્ન યુક્તિથી કાઢી સમતા રસમાં બોળી સાફ કરી લેવું જરૂરનું છે. કહ્યું છે કે “જે સમતા રસના કુંડમાં સ્નાન કરીને પાપરૂપી મળને ધોઈ નાંખી, ફરી મલીનતાને પામતાજ નથી તે અંતર આત્મા પરમ પવિત્ર છે.” આ અશુચિમય દેહમાંથી ઉપર કહેલી આગમયુક્તિથી આત્મતત્ત્વ શોધી લેવાની જ જરૂર છે. પછી પુનર્જન્મ મરણની ભીતિ રાખવાનું કંઈ પણ કારણ નથી.
૧૦૮. શુચિ પુરૂષ જે વરજિત માયા–જે મેહ માયા રહિત નિર્માથી–નિષ્કપટી–નિદંભી છે તે જ ખરે પવિત્ર પુરૂષ છે. મોહ માયાવડેજ જીવ મલીન થયેલ છે. તે મેહમાયા ટાળવાને ખરે ઉપાય આત્મજ્ઞાન, આત્મશ્રદ્ધા અને આત્મરમણરૂપ ચારિત્ર છે. પાયા વિનાની ઈમારતની પેરે તત્વજ્ઞાન અને તત્ત્વશ્રદ્ધા વિનાની લકરંજન અર્થે પૂજાવા મનાવા અર્થે અથવા સ્વદોષ છૂપાવવા અર્થે આડંબરરૂપે કરવામાં આવતી માયામય ધર્મકરણ કંઈ પણ હિતરૂપ થતી નથી, માટે પ્રથમ આત્માની ઉન્નતિમાં કેવળ અંતરાયરૂપ એવી મેહમાયાને પરિહરવા પૂરતું પ્રયત્ન સેવી જોઈએ. આત્મજ્ઞાન અને આત્મશ્રદ્ધા યોગે તે પ્રયત્ન સફળ થાય છે. “સરલાશય નિર્મયીનુંજ કલ્યાણ થઈ શકે છે.” જેની મન વચન અને કાયાની પ્રવૃત્તિ સરલ-માયારહિત છે તેજ પ્રભુની પવિત્ર આજ્ઞાને આરાધી અક્ષય સુખ સાધી શકે છે, તેથી જેમને જન્મમરણનાં અનંત દુઃખથી ત્રાસ
