________________
૧૭૪ ૫૮ નીચ સઇ પર વિચારે–પરજીવનનું અનિષ્ટ કેમ થાય, સામે કેમ બેહાલ થાય, સામે કેમ સુખથી ભ્રષ્ટ થાય, સામાની ઉપર કેમ આપદા આવી પડે, એવા પ્રકારની વિચારજાળ ગુંથી કેવળ દુર્ણનમાંજ પિતાને કાળ નિર્ગમન કરે, સુતાં ઉઠતાં, જતાં આવતાં કેવળ એવું જ ખોટું ચિંતવન કર્યા કરે અને સામાનું સાક્ષાત્ અનિષ્ટ કરવાની તક શોધ્યા કરે, તક મળે તે કરવા ચૂકે નહિ, બીજાને પણ એવી જ ટી સલાહ આપી પિતાને કલ્પિત સ્વાર્થ સાધવા બનતું કરે, એક ક્ષણ પણ શુભ વિચારને અવકાશ ન આપે તે પરદ્રોહકારીજ ખરેખર નચ પાપી સમજે. જોકે સામાના પ્રબળ પુણ્યયોગે કોઈ દુષ્ટ ફાવી શકે નહિ, યાવત્ તેને વાળ પણ વાંકે કરી શકે નહિ, તે પણ દુષ્ટ જન તે પિતાની દુષ્ટ વૃત્તિથી અવશ્ય નીચગતિગામી થાય છે જ. પરદ્રોહકારી દિનરાત દુષ્ટવૃત્તિથી દુઃખી જ રહે છે, ત્યારે સહુનું ભલું ઈચ્છનારા સજજને સદા સુખમાંજ મગ્ન રહે છે. શાશ્વત સુખના અર્થી અને સ્વપ્નમાં પણ પહ ચિંતવ નહિ.
૫૯ ઉચ પુરૂષ પરવિકથા નિવારે—જે વાત કરવામાં નથી પિતાનું હિત કે નથી પરનું હિત એવી નકામી વિકથા ઉત્તમ પુરૂષ કરતા નથી. કુથલી કરનાર પિતાનું અને પરનું બગાડે છે. પ્રાપ્ત થયેલી સામગ્રીને કંઈ પણ લાભ તે પિતે લઈ શક્ત નથી તેમ બીજાને પણ લેવા દેતું નથી. વિકથા સેવનાર કઈ વખત નિંદાદિમાં ઉતરીને સ્વપરની પાયમાલી કરે છે. તેથી જે વાતમાં કઈ માલ જેવું જ નથી, તેમજ કંઈ લાભ પણ નથી તેવી વાત કરવા કરતાં પિતાથી બની શકે તે કોઈ સદુદ્યમ સેવીને સ્વપરનું હિત સાધવું એજ શ્રેય છે.
