________________
૧૭૯ ૬૭ સાધુ સંગ ગુણવૃદ્ધિ થાય–હિંસા, અસત્ય, અદત્ત અબ્રહ્મ અને પરિગ્રહને તજી આમવચનાનુસાર અહિંસાદિક ઉત્તમ મહાવ્રતને આદરી તેને યથાવિધ નિર્વાહ કરી આત્મહિત સાધે તે સર્વે સાધુની પંક્તિમાં લેખાય છે. તેવા સાધુજનેને પરિચય કરવાથી ગુણમાં વધારો થાય છે અને અવગુણમાં ઘટાડો થાય છે. વિનય (મૃદુતા-નમ્રતા) જે સકળ ગુણનું વશીકરણ છે, તેને ઉપગ સાધુપરિચયમાં અવશ્ય કરે જરૂરને છે. જેમ જેમ ઘઉંના લોટને વધારે કુણવવામાં આવે છે તેમ તેમ તેમાં મીઠાશ વધતી જાય છે, તેવી જ રીતે સદ્ગુણનિધિ સંત-સુસાધુને જેમ જેમ અધિક વિનય સેવવામાં આવે છે તેમ તેમ આ ત્માને અધિક લાભ થતું જાય છે. વિનયથી વિદ્યા-વિજ્ઞાન પ્રાપ્ત થાય છે, અને ઘટમાં વિવેકદીપક પ્રગટે છે. તેથી આત્માને વસ્તુસ્વરૂપનું, જડ ચિતન્યનું, હિતાહિતનું તેમજ ગુણદોષનું યથાર્થ ભાન તથા શ્રદ્ધા જાગે છે અને નિર્મળ જ્ઞાન તથા શ્રદ્ધાના
ગે સ્વચારિત્રની શુદ્ધિ કરી શકાય છે, એવી રીતે રત્નત્રયીની સહાયથી આત્મા અક્ષય સુખને સાધી શકે છે. આમાં સાધુસંગતિ પુષ્ટ આલંબનરૂપ છે, માટે જ તે ઉપાદેય છે.
૬૮ નારીકી સંગતે પત જાય–પરનારીને પરિચય કરવાથી પિતાની પ્રતિષ્ઠાને લેપ થાય છે. જેને સ્વસ્જીથી કે સ્વપતિથી સંતોષ વળતું નથી તેને જ પરસ્ત્રી કે પરપુરૂષ સાથે પરિચય કરવા ઈચ્છા થાય છે. વળી તેનાથી સંતોષ ન થાય તે બીજો પરિચય કરવા મન દેડે છે, એમ હરાયા ઢોરની જેમ
જ્યાં ત્યાં લજજા વિવેક રહિત રખડતાં દેખી તેમની પાપી વૃત્તિ લેકના કળવામાં આવી જાય છે, અને તેથી કામાંધ બનેલ સ્ત્રી
