________________
दधुः शुद्धं किंतु धर्मोपदेशं । यत्कुर्वाणा दुस्तरं निस्तरंति ॥ ४ ॥ तस्मादौदासीन्यपीयूषसारं । वारंवारं हंत संतो लिहंतु ॥ आनंदानामुत्तरंगत्तरंग-। जीवद्भिर्यद्भुज्यते मुक्तिसौख्यं ॥ ५॥
માધ્યશ્ચ ભાવના. ૧, જે ઉદાસીનતાને પામી શ્રમિત જેને વિશ્રામ પામે છે અને રેગી જને પ્રીતિ પામે છે, તે રાગદ્વેષને રેપ કરવાથી પામી શકાય એવું દાસિન્ય અમને સદા સર્વદા પ્રિય વલ્લુભ છે.
૨, જગતમાં મર્મ ભેદનારાં ભિન્ન ભિન્ન કર્મ યુગે શુભાશુભ ચેષ્ટાવડે ભિન્ન ભિન્ન પ્રકૃતિના જીવે છે તેમાંથી તે કર્મના સ્વરૂપને જાણનારાઓએ કેની કોની સ્તુતિ કરવી? તેમજ કેની કેની ઉપર રોષ કરે ?
૩, વીરપ્રભુ મિથ્યા પ્રરૂપણ કરનાર સ્વશિષ્ય જમાલિને પણ રેકી શક્યા નહિં તો પછી બીજે કોણ ? કેનાવડે પાપ કર્મથી રેકી શકાય? તેથી ઉદાસીનતા જ આદરવી હિતકારી છે.
૪, પ્રબળ શક્તિવાળા અરિહંત ભગવાન પણ શું બલાત્યારે ધર્મ ઉદ્યમ કરાવે છે? તેઓ તે શુદ્ધ નિર્દોષ ધર્મ ઉપદેશ આપે છે. તે પ્રમાણે જે ભવ્ય અને વર્તે છે તે સંસાર સમુદ્ર તરી જાય છે.
