________________
इतिश्री शातसुधारसगेयकाव्ये अशौचभावनाविभावनो नाम षष्ठः प्रकाशः
“ષષ્ઠ ભાવનાષ્ટક. ૧, હે આત્મન ! આ દેહ અતિ અપવિત્ર છે એમ તું વિચાર અને તારા હૃદયકમળને વિકસિત કર જેથી સકલ આપદાને વમી તું પરમ મહદયને પામી શકીશ.
૨, સ્ત્રી પુરૂષના રૂધિર અને વિર્યને વિકાર-પરિણામરૂપ આમલમય અશુચિ ખાડમાં શું સારું છે, બહુ યત્નથી તેનું મુખ બંધ કર્યા છતાં તેમાંથી દુર્ગધ નિકળ્યાજ કરે છે. આવી અશુચિથી ભરેલા કુવાને કણ અતિ આદર કરે ? જ્ઞાની–વિવેકી તે નજ કરે. કેવળ મૂઢ–ગમાર હોય તે જ કરે. '
૩, મુખને સારૂં સુગંધિત કરવાને કોઈ કપૂરયુક્ત તાંબુલ ખાય છે, તે પણ દુગંછનીક લાળથી યુક્ત તે ફિફ્ફ મુખ કેટલાક કાળ સુગંધિ રહે છે.
૪, શરીરની અંદર ફરતે ખરાબ વિકારી વાયુ એમ કંઈ રેકી શકાતું નથી, તેમ છતાં તું વારંવાર શરીરને સુગંધિ દ્રવ્ય લેપી સુધ્ધાં કરે છે. આ તારે ચાચાર ( અપવિત્ર દેહને પવિત્ર બનાવવાનો પ્રયત્ન) સુજ્ઞ વિવેકી જને હસી કાઢે છે, કેમકે તે બધું તારો ફેગટ પ્રયત્ન છે, અથવા તે તે કેવળ બ્રમ
રૂપજ છે.
૫, જે શરીરમાં અત્યંત અશુચિને વહેતાં સ્ત્રીનાં દ્વાદશ અને પુરૂષનાં નવ દ્વાર ક્ષણવાર પણ વિરામ પામતાં નથી, તે
