________________
સાધનોનું સાન્દર્ય
૧૬
સાતે ક્ષેત્રો કામના છે; માત્ર વિવેકષ્ટિની જ આવશ્યકતાં છે. જે કયારામાં પાણી નાખવાની જરૂરિયાત છે તેમાં પાણી ન રેડો અને જ્યાં જરૂરિયાત નથી ત્યાં રેડો, તો બને બળે : એક સૂકા દુષ્કાળથી અને બીજું અતિવૃષ્ટિથી. માટે દાનમાં પણ દૃષ્ટિની આવશ્યકતા છે.
દાન પછી આવે છે ભોગ. સંસારમાં રહો તો ગૃહસ્થાઇર્થી, સાદાઇથી રહો. જાણીતાને શરબત આપવું અને અજાણ્યાને પાણી પણ નહીં, એવો તુચ્છતાભર્યો ભેદભાવ મનુષ્યને ન શોભે. આજે તમારે ત્યાં સુખના દિવસ આવ્યા છે તો દુ:ખીના આંસુ લૂછો. માણસો સાથે પ્રેમથી વર્તો. નોકરની લાચારીનો લાભ લઇ ઓછા પગારે ચાકરી લઇ, એની જીવનદોરી ઓછી ન કરો. તમે ખીલો. સૈાને ખીલવા દો. તમે કોઇને બોલાવતા નથી, તમારું પુણ્ય બોલાવે છે. તમારા પુણ્યનો પ્રભાવ જોઇ, લોકો તમારે ત્યાં લેવા આવે છે.
પુણ્ય પરવારી જશે ત્યારે સૈા કહેશે કે ત્યાં જવું ઠીક નથી; ત્યા કંઇ નથી. જે માણસ આપણા બારણે આવીને ઊભો છે, તેને આપણા જેવી જ આખો છે. આપણા જેવા જ સ્વપ્નો અને ભાવનાની ઊર્મિઓ છે. આવેલાને તરછોડો નિહ. ભોગ એટલે આપણે એકલા જ ખાઈએ એમ નહિ, પણ આવેલાને આપી, વહેંચીને ખાઇએ.
જ્યાં દિલ છે, દિલદારપણું છે, ત્યાં તન-મન-ધનની સંપત્તિ વધ્યા જ કરે છે. કોઇ અતિથિ થઇ તમારે દ્વારે આવે ત્યારે તમે તેને પ્રેમથી સૂકો રોટલો ખવડાવશો, તોય એને એ મીઠો લાગશે. પણ કમનથી શ્રીખંડ-પુરી ખવડાવશો, તો એ ઝેરમાં પરિણમશે. માટે દાન
