Book Title: Sadhanonu Saundarya
Author(s): Chitrabhanu
Publisher: Navbharat Sahitya Mandir

View full book text
Previous | Next

Page 53
________________ સાધનોનું સન્દર્ય તે પાછો ફરે છે. દ્રૌપદી સામેના ઝરૂખામાં ઊભી છે. તે આ બનાવ જોઇને હસી પડે છે, અને વ્યંગ્યમાં કહે છે: “આંધળાના દીકસ તો આંધળા જ હોય ને!' દુયોધનને થાય છે કે આ તો દ્રૌપદી દ્વારા મારું અને મારા વડીલોનું અપમાન થયું! ધર્મહીન માણસ જીવનભર પોતાના અપમાનને યાદ રાખે છે. માણસ મરે છે, ત્યારે પણ એ અપમાનને યાદ કરતો કરતો કરે છે. આમ, તેનું વેર પરંપરાએ પણ બંધાય છે. ઈ. સ. ૧૯૧૮માં જર્મનીને ગુલામ બનાવાયું હોત, તો હિટલર ન પાકત. હિટલર એ અપમાનની ખેતીનો પાક છે, વેરનું પરિણામ છે. સામાને નમાવીને સમાધાન ન કરતા. તેમાં તમે જીત્યા એમ માનો છો, પણ કોઈને પાડીને તમે ઊભા નહીં રહી શકો, હારનો બદલો હાર જ હોય છે. તમારાથી બીજો કોઈ બળવાન નીકળશે, ને એ તમને પાડશે ૩૫રમેળ છે વોહમ એટલે પ્રભુ મહાવીર કહે છે: પ્રેમના વારિથી કોધને ધૂઓ.. પ્રેમદીના શબ્દથી વેરનાં બીજ વવાય છે ને તેમાંથી મહાભારત નીપજે છે. અપમાન એ ડંખ છે. તે સહેલાઈથી પીગળતો નથી. વેર માણસાઈને જ બાળી મારે છે. દુર્યોધનના કપાળમાં ચોટ લાગી હતી. એ એણે સહી લીધી, પણ દિલમાં લાગેલા વાણીના તીરનો ઘા ન રૂઝાયો. એણે ત્યાં જ મનમાં - સંકલ્પ કર્યો કે મને આંધળાને દીકરો કહે છે, તેને નિર્વસ્ત્ર ન કરે તો હું દુર્યોધન નહીં

Loading...

Page Navigation
1 ... 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92 93 94 95 96 97 98 99 100 101 102 103 104 105 106 107 108 109 110 111 112 113 114 115 116 117 118 119 120