________________
સાધનોનું સન્દર્ય
-
૪૦
નયસારને મુનિ જંગલ વટાવતા જાય છે. મુનિએ જંગલને અંતે, પર્વતની ધારે એક નાનકડી કેડી પર ઊભા રહી પૂછ્યું: “આ જંગલમાં ભૂલા પડેલાનું શું થાય? ભૂલા પડેલાનો ભોગ વાઘ અને વરુ લે ને? તેમ જીવનના જંગલમાં ભૂલા પડેલાઓને પણ ક્રોધ-માન-માયા-લોભરૂપી પશુઓ ચીરી ખાય છે.'
જંગલમાં ભૂલા પડેલાને તો પંથ મળી પણ જાય, પણ જે જીવનમાં ભૂલા પડયા છે, તેમનું તો પૂછવું જ શું?
જીવનમાં ભૂલા પડેલા કેમ જાગશે? ધન ને મદની સત્તા પાછળ જે ભૂલા પડયા છે, તેમને સત્યની કેડી કેમ જડશે?
ધર્મની કોને જરૂર છે? તે વાત પણ આ ઉપરના સંવાદથી સમજાશે. કારણ કે ગરીબ તો દુ:ખથી પણ કહેવાનો અહે ભગવાન, હવે મને છોડાવ.” પણ શ્રીમત?
મહારાજે કહ્યું : “હે નયસાર ! તેં મને જંગલમાંથી રસ્તો બતાવ્યો, તને ધન્યવાદ. પણ તું જીવનનો રસ્તો જાણે છે? ભાઈ, જીવનનો માર્ગ દર્શન, જ્ઞાન અને ચારિત્ર્ય છે.'
એક સારો વિચાર મનમાં આવે તો એમાંથી અનેક સારા વિચાર જન્મે. પણ આજે સારા અને સાચા વિચાર કરવાનો સમય કયાં છે?
આ ભારત દેશ, જે અહિંસા-ધર્મનો પૂજારી છે ત્યાં આજે કતલખાના ને મત્સ્યઉધોગો વધી રહ્યા છે. આજે એવો સમય આવતો જાય છે કે માનવી દેડકાંઓની પરદેશ નિકાસ કરી હૂંડિયામણ ઊભું કરવાની ધમાલમાં પડ્યો છે.
