________________
સાધનોનું સન્દર્ય
૪૪
છે. એક કવિ છે, તો બીજા નાટયકાર. બન્ને સ્વતંત્ર છાપામાં લખતા.' માણસજાત ઘણી ઇર્ષાળુ, ઈર્ષાથી ડાહ્યાભાઈ પોતાના છાપાંમાં લખે છે: દલપતરામ તે “એકલી સ્ત્રીઓ ગાય તેવાં જોડકણાં જ લખે છે. તેમાં શું તત્વ છે? જ્યારે કવિ દલપતે એ લખ્યું: “ડાહ્યાભાઈ તો આખો દિવસ ભવની ભવાઈ જ લખે છે. એ નાટક નહિ, ભવાઈ જ છે"
એક દિવસની વાત છે. અમદાવાદમાં પર્યુષણના દિવસો હતા. સ્થળે સ્થળે સાધુમહારાજ પ્રવચન આપતા હતા. એક ત્યાગી મુનિરાજનું પ્રવચન સાંભળવા ડાહ્યાભાઈ જઈ ચડ્યા. ,
- ત્યાગીઓ પાસે શું હોય? મૈત્રીની વાતો. તે દિવસે એ વિષય પર વ્યાખ્યાન આપતાં મુનિવર્યે કહ્યું : “મનનું વસ્ત્ર મૈત્રીના જળથી ધોવાય નહિ તો આ જીવન ગંદુ-મેલું-અપવિત્ર બની રહે. પછી ભલે એ માનવ મહાવિદ્વાન કેમ ન હોય
નાટ્યકાર ડાહ્યાભાઈ એ જમાનાના શ્રેષ્ઠ સ્નાતક ને નાટ્યકાર હતા. તેમને થયું કે હું નાટક લખું છું, સંસ્કારી વાતો કરું છું, પણ મારા પત્રમાં કવિ દલપતભાઈ માટે સરસ્વતીને શરમ આવે તેવાં લખાણ લખાય તો મારા મનના પડદા પર એને માટે કેટલા વેરઝેર ભર્યા છે? મારે મારું મન ધોવું જોઇએ.
વ્યાખ્યાન પૂરું થયું. પણ પેલો વિચાર ન અટક્યો. એ ગયા ? સીધા કવિના ઘર તરફ કવિ હીંચકા પર બેઠાબેઠા સોપારી ખાતા હતા. તેમણે દૂરથી જોયું તો ડાહ્યાભાઈ ગલીમાં આવી રહ્યા છે ! થોડી વારમાં તો ડાહ્યાભાઈ, કવિ દલપતભાઇના ઘરનાં પગથિયાં ચડતા થયા. કવિને
