________________
૧૨ નિ:સ્પૃહ અષ્ટક
[૯૩
तूलं तृणादपि लघु, तूलादपि हि याचकः ।
वायुना किं न नीतोऽसौ, मामयं प्रार्थयिष्यति ॥ તૃણથી આકડાનું રૂ હલકું છે, અને યાચક તે આકડાના રૂથી પણ હલકે છે. (ઉત્તરાર્ધ ભાવ-)
પ્રશ્ન – તો પછી તૃણ અને રૂની જેમ યાચકને વાયુ કેમ ખેંચી જતો નથી ? ઉત્તર – મારી પાસે માગશે એવા ભયથી વાયુ તેને ખેંચી જ નથી. અર્થાત્ યાચક જેમ બીજાની પાસે માગે છે તેમ જે હું તેને લઈ જઈશ તે કદાચ મારી પાસે પણ માગશે એ ભય લાગવાથી વાયુ તેને ખેંચી જ નથી. गौरवं पौरवन्द्यत्वात्प्रकृष्टत्वं प्रतिष्ठया । ख्यातिं जातिगुणात्स्वस्य प्रादुष्कुर्यान्न निःस्पृहः ॥६॥
(ક) નિ. – સ્પૃહાહિત મુનિ .- નગરવાસીઓને વંદન કરવા યોગ્ય હોવાથી ૪. – પિોતાની . – મોટાઈને, .- પ્રતિષ્ઠાથી પ્ર.– સર્વોત્તમપણાને, (અને) ના – ઉત્તમ . જાતિ ગુણથી ચાર્તાિ – પ્રસિદ્ધિને પ્રા. – પ્રગટ ન કરે. . (૬) સ્પૃહા રહિત સાધુ અહો ! હું તે નગરના લેકેને વંદનીય છું એવા ઘમંડથી પિતાની મોટાઈનાં બણગાં ન ફેંકે, જૂઓ, લેકમાં મારી કેવી પ્રતિષ્ઠા-ખ્યાતિ છે એમ જ્યાં ત્યાં કહેતો ન
