________________
३३
बाई अजीतमति एवं उसके समकालीन कवि
घरमधुरंधर लीनहु जानि । वहुत कहा हौं कहाँ चखानि " यह सुनि दंपति बहु सुख भए । निवसत धर्म करत दिन गए ॥३३॥ स्वर्ग यकी सुर चय करि गिर्यो । राणी गर्भ प्राय संचर्यो ।। मुद्द पाडर देषापोरवन । पुत्र डोहरा भयो उपः ६४i
श्रीपाल का जन्म
शूल पयोद स्तन पण मरे । अझता नैन बेषिए हरे । दसमास भयो गर्भ परवान । प्रति उदित्त रचि किरण समान ॥६५॥
जनम्यौ नंदन कुलह पयास । दुर्जन जनकों प्रगट्यो त्रास । सज्जन जन मन भयो प्रानंद । लक्षनवंत पायो कुलचंद ।।६।।
ताको मष देखियो नरेस । मनवंछित सुस्त भयो प्रसेस ।। कंसाल ताल बाजे अनिवार । भन वेद पढे झनकार ।।६७|| भयो उदार प्रति फल्यो गात । धन बिलसत को कह कछ बान ।। हीन दीन जे दुःष निधान । जिनने सुष व्यापं दिनमान ॥१८॥ हर हाटक मुक्ता मरिथार । बहु धन दीयो मंगन हार ॥ तब तिन जनम सुफल के घयो । बालक तीस दिवस को भयो । रानी राजा भयो सुप चंग । बालक सयौ उठाइ उछग ।।
जिन भवन पहीतौ जाइ । परस महा मुनीसर पाइ ॥१०।। जाको निविकार हो हियो । भव सुष सयल छाडि तिन दियो । ताक घरननि पार्यो वाल । रुपवंत सो महा गुनास ।।१०।। मुनिवर आ। वोलियो सौइ। धर्मवृद्धि दीनी मुख जोइ ।। नीकं करि मुनिवर सो दीठ । ह ह यह सव ही को ईठ ।।१०।। भाष्यो मुनिवर सुषदातार । याहि नाम श्रीपाल कुमार ।। अरु याम गुन है अधिकार । बरनत मोहि होइगी बार ॥१०॥
यह सुनि निमसकार तब कर्यो । पडते घरि मन को दुःष हो ।। जननी जनन लाडियो जानु । वरस माठ को भयो प्रदानु ॥१०४।।
