________________
૮ મૂલ છન્દો બદ્ધ ગૂર્જર ભાષાનુવાદ
નિ તણું ચકે ભમતા જેહ મેટા કwથી, નરજન્મ પામી બદ્ધ થઈને ધોર પંચ પ્રમાદથી, ફેગટ ગુમાવે તેહ પ્રાણું થાલમાં સેના તણા, ધલને ઠ નિજ પાદ ઘરે પાણિથી અમૃત તણા. ૧ જે બારણે બાંધેલ પણ શેભા દિયે તે હાથીની, દ્વારા મગાવે લાકડાં બુદ્ધિ ગઈ જ્યાં તેહની, ચિંતામણિને હાથથી ફેકી ઉડાવે કાકને, આ વ્યાજબી નહિ તેમચેતન સેવ ન પ્રમાદને. ૨
અર્થ –જે માણસ દુઃખે પામવા યોગ્ય એવા આ મનુષ્યભવને પ્રમાદને વશ થઈ ફ્રિગટ, ગુમાવે છે. તે માણસ સેનાના થાળને વિષે રજ (ધૂળ) નાખે છે. અમૃતથી પગ ધૂએ છે, શ્રેષ્ઠ હાથીની પાસે લાકડાંને ભાર ઉપડાવે છે, અને કાગડાને ઉડાધ મૂકવા માટે હાથમાંથી ચિંતામણિ રત્નને ફેંકી દે છે. (આ કામના જેવું પ્રમાદ સેવન એ મૂખનું કામ છે.)
હવે જે સંસારના વિષયસુખને માટે ધર્મનો ત્યાગ કરે છે, તેનું ચૂર્ણપણું બતાવે છે.
(શાર્દૂષિજીવિત વૃત્ત. )
ते धत्तूरत वपति भवने प्रोन्मूल्य कल्पद्रुमें, चिंतारत्नमपास्य काचशकलं स्वीकुर्वते ते जडाः । विक्रीय विरदं गिरींद्रसदृशं क्रीणति ते रासमं, ये लब्धं परिहृत्य धर्ममधमा धार्वति भोगाशया ॥६॥
૧. મઘ, વિષય, કષાય, નિદ્રા અને વિકથા.
