________________
૧૧૬
મૂલ છના બદ્ધ ગૂર્જર ભાષાનુવાદ.
નિજ ઉપર રાખે નેહ એવી બુદ્ધિ પામે તે વલી, ચક્રિપણાની સ‘પદા તેના કરે પરિચય વલી; સ્વાધીન કરમાં તે કરે વર સ્વર્ગ કેરી ઋદ્ધિને, મુકિત તણી સપત્તિ ઢાવે ચાહનારી તેહને.
૨.
આ દાન રૂપ પાટિયું તેના ગુણા અક્ષય સદા, તીર્થંકરાના શાસને તપ શીલને વિલ ભાવના; ઘટતા ઘટયા પણ દાન વાર્ષિક તેહવુ· ન ફરે કંદા. મહિમા અખંડિત દાનના આધાર શ્રાવકને સદા. ૧. દ્રષ્ટાન્ત આદિનાથનુ ને શાલિભદ્રાદિક તણું, શકિત પ્રમાણે દાન દેવુ‘ અલ્પમાંથી અલ્પનું; ખેડૂત પણ થાડુ' દઈ વાવેલ કણને વાપરે, ગુણુ ગણુ વિવેકે શાભતા વ્યવહાર દાને તિમ ખરે. ૨. કાપી પતી! કાકડીનું ખાય તેા મીઠી અને, પેદાશમાંથી અલ્પ પણ ઘે તાજ તે મીઠી બને, જ્વરવંત ને ધનવંત સરખા નેહુ જડમાં બેઉને, કંકૂશને શબ બેઉસમ ધિક્કાર હેા કંશને, દુઃખિયા થયા ખીજાજના નિજ કર્મના ઉદયે કરી, ભવ જલધિ તરવા તુંબડા તે તારે ખૂઝ તું જરી; છે દાનથી ઉદ્ધાર તારા કર ન શકા તું મને, દીધા વિના જે ખાય છે તે પાપને ન અનાજને. ૪. અ: જે પુરૂષ પાતાના ઘણા દ્રવ્યરૂપી ખીજને સાત ક્ષેત્રને વિષે વાવે છે, તે પુરૂષની ઉપર લેાકા પ્રેમ રાખે છે, કીતિ તેની દાસી થાય છે. લક્ષ્મી તેને (મળવાને) ચાહે છે, બુદ્ધિ તેની ઉપર સ્નેહ રાખે છે, ચક્રવતિ પણાની
