________________
ર૦૬
કાયર પુરૂષ મરનારની કેડે મરણને ચાહતા, તેવા પ્રસંગે સત્ત્વશાલી પૈર્ય ઉત્તમ ધારતા; શેક કરતાં ને રડતા સય ફલ ના સંપજે, જે જન્મ પામે તે મરે એ નિયમ હૃદયે રાખજે, એનું જ હવે મરણને બીજાનું મૃત્યુ ના બને, તો શેક કર વ્યાજબી પણ એહવું ન કદી બને; છઘસ્થ સઘલા જીવને આ કાયદો લાગુ પડે, ધનવંત કે નિધન ભલે તેલાય સબ એકે ધડે. કજ પ્રિય બંધુ આદિકના મરણથી રૂદન મિ તું આદરે, શિક્ષા ભલી આપી તને મરનાર પરભવ સંચરે; હે ભાઈ? ચેતી ચાલજે વિશ્વાસ કર ના કાલને, અણચિંતવ્યું આવે મરણ ઝટ પથ લેજે ધર્મને ૪૫ અનુત્તર સુરેનું આઉખું તેત્રીસ સાગરનું કહ્યું, તેવા સુરે પણ વન પામે એમ જિન મતમાં કહ્યું, નિશ્ચય મરણ સંસારિનું તેથી નીકળ ઊભા પગે, ને સાધુ સંયમ તેમ કરતાં બહાદુરી છે ત્યાં લગે. ૪૬ આડે પગે તે સર્વ નીકળે ત્યાં ન હંશિયારી જરી, આ સમય ચાલ્યો જશે મલશે ન આ તક ફરી ફરી; મરનાર નરને જોઈને એ બધા મનમાં રાખજે, હે જીવ? જીવન સુધારજે તિમ અન્યને સંભલાવજે. ૪૭ મંત્રીશ વસ્તુપાલને પૂછે કુશલ બીજા જનો, આવું ઘટે છે નિત કુશલ કયાં ઘે જવાબ વિવેકને
