________________
ર૩૭
२०४
૨૧૦
કદિ તે ક્ષણે બંધાય ના તે અંત્ય સત્યાવીસમે, ભાગે જીવન પરભવતણું બાંધે કહ્યું જિન આગમે; કદિ તે ક્ષણે બંધાય ના તે અંતિમે એકાશીમે, ભાગે જીવન પરભવતણું બાંધે કહ્યું જિન આગમે. તે કાલ ના બંધાય તે અંત્યે બસો તેતાલીમે, ભાગે જીવન પરભવતણું બાંધે કહ્યું જિન આગમે; શત સાત ઓગણત્રીશમે ભાગે જો તે બાંધતાં, પરભવાયુ પૂર્વકાલે જે જન ના બાંધતાં. છેવટ તણું અંતમુહૂર્ત સુધી ત્રિગુણી એ કલ્પના, કરવા કહ્યું વિસ્તાર માટે સાંભળે પ્રજ્ઞાપના બાંધેજ આયુ નિશ્ચયે અંતર્મુહૂર્વે અંતિમે, તે વિના પરભવ ન જાવે ઈમ પ્રભુના આગમે. યુગલિક મનુજ તિર્યંચ જે જીવન અસંખ્યાતું ધરે, ચરમદેહી નિરય સુર તેસઠ શલાકા પુરૂષ એ; અનુપક્રમાકુવંત જાણો અત્યસૂરિગણ ઉચ્ચરે, દેવનિરય જિનેશ્વરા તે ના ઉપક્રમથી મરે. શેષ જીવનું મરણ બે ભેદ ઈમ તત્ત્વાર્થની, ટીકા વિષે ઉલેખ એવો તેમ કમ પ્રકૃતિની; ટીકા વિષે છે પાઠ એ કોઈક યુગાલિક ભૂમિમાં, તિર્થંચરૂપે ઉપજે અથવા મનુષ્ય સ્વરૂપમાં. ઉપજ્યા પછી અંતર્મુહૂર્ત શિવાયનું ત્રણ પત્યનું, આયુ ઘટાડે વેણ એવું મલયગિરિ આચાર્યનું
૨૧૧
૨૧૩
