Sindur Prakar

Author(s): Padmavijay Gani
Publisher: Master Umedchand Raichand

Page 200

૧૯૩
હુકા કરે બહુ હોંશથી સુણનારને ખૂશી કરે; તિમ હર્ષ દાતા નાથ નેહે “વદન તારૂં દેખતાં, જે મૂર્ખ તે પણ શીખતો ક્ષણવારમાંહે બોલતાં. ૨૮ કંઈ આવડે ના બોલતાં આને વિચારી ઈમ મને, તરછોડશે ના નાથ? મારા આશરો કે મને, નવ અંક સરખા સંત મોટા ભેદ ભાવ તજે સદા, નામનાર નરને નેહથી નિરખે હરે તસ આપદા. . ૨૯ કાલું વદે અછતું વદે શિશુ આલ જાલ વચન કહે, તેપણ પિતા તે સાંભળીને હર્ષને શું ના લહે; તેવીજ રીતે આપનો આ ભક્ત પણ જિમતિમ કહે, તેપણ કહો ન પમાડનો મુદ આપને આ અવસરે. ૩૦ જિમ ભુંડ અશુચિ થાનકે દેડેજ નિજ અભ્યાસથી, ચલચિત્ત તિમ દોડે વિષયમાં ભૂરિભવઅભ્યાસથી; જાતાં નિવારૂ તેય પણ ત્યાં ચિત્ત આ ઝટ જાય છે, તેને તમે અટકાવજો દ લડું અપાર દુભાય છે. આ ભક્ત શીર આણું ન ધારે આ વિકલ્પ નું આપને, જેથી વિનયથી બેસતાં પણ છે નહિ ઉત્તર મને, સેવક બ હ આપનો ને ઉંચ કોટીએ ચઢયો, તેયે હૃદયના શત્રુઓનો જુલ્મ હજુ પણ ના ટળ્યો. ૩૨ જે આપ સર્વે નમેલ જનને શુરવીર બનાવતા, તે ખલસમા ઉપસર્ગ સવિ કિમ ખંડ મુજ ના છેડતા; પીડે મને ચારે કષાઓ તેહથી હું તુજ કને,
૧૩