________________
૧૭૨
રજની વધારે તિમિરને તૃષ્ણા તથા રાગાદિને, તેનાજ ચાગે જીવ કરતા નિંધ સધલા પાપને; શબ્દાદિ ભાગવવા થકી તૃષ્ણા કદી શમશે નહી, જલમાં રહેલા ચંદ્રથી તુજ કા કર્દિ સરશે નહી. સારી ગણીને ભાગ તૃષ્ણા માહુથી માહ્યા નરા, આ ધાર સંસારે ભમે ના શાંતિને પામત જરા; એણે બનાવ્યા જીવને કંગાલ ભીખારી સમા, તેથી જ ધાર્મિક કાર્ય કરતાં જીવ રાખે અણુગમા રઝળાવનારી ભીમ ભવસાગર વિષે આ જીવને, એવું વિચારી દેહ ઘરથી દૂર કાઢી તેહને; મન વશ કરે જે શિઘ્ર જન તે ટાળતાં સવિ દુ:ખને, સિવ કરેં બંધન દૂર ફેંકી પામતા નિર્વાણને. તે ભાગ તૃષ્ણા છેડનારા તેજ જગમાં વધ છે, જે વા પડયા છે તેહને તે સાધુ જનથી નિધ છે; અનુકૂલતા આની દીયે છે દુઃખને પ્રતિકલતા, સુખ શાશ્વતા નિત આપતી ઈમ વીર તારા કહી જતા. ૧૮ દીલમાં વસી આ જ્યાં સુધી જીવ ત્યાં સુધી સંસારને, સારા ગણે અજ્ઞાનથી નરસા ગણે છે મેાક્ષને; જ્યારે હઠે આ ચિત્તથી સંસાર ધૂલ જેવા ગણે, અગડયું ઘણું હું જીવ ! તારૂ ં ચેતે ભઇ તું આ ક્ષણે. ૧૯ વિષ્ઠા અને મૂત્ર ભરેલા દેહ છે આ નારના, મુખ આદિના દેખાવ કેવલ પિંડ માસ રૂધિર તણા;
૧૫
૧૬
૧૭
