Shubh Sangraha Part 05

Author(s): Bhikshu Akhandanand
Publisher: Sastu Sahityavardhak Karyalay

Page 341

ભગવાન કૃષ્ણ સે પ્રાર્થના
૩૨૫ १३५-भगवान कृष्ण से प्रार्थना લીલામય! આપકી લીલાભૂમિ, જિસ પર આપને વર્ષો વિહાર કિયા થા, કંસ-કેશ આદિ અનેક નર-પિશાચ તથા આતતાલિયો કા બધ કિયા થા, અપને બાલ-કીડા ઔર પુણ્ય-લીલા સે જિસે કભી નંદન–કાનન ઔર સ્વર્ગ સે ભી બઢ કર બના દિયા થા. આજ નરક-ઘેર નરક કી સદશ હ રહી હૈ. આપકી પાવન પુનિત જન્મભૂમિ જિસમેં આપને બાલ્ય ઔર કિશોરાવસ્થા વ્યતીત કિયા થા, જિસકી પવિત્ર રજ કે આપ અપની મસ્તક પર ચઢાતે થે-હાં, જિસે આપ સ્વર્ગ સે ભી અધિક સમઝતે ઔર સમ્માન દેતે થે-આજ પરાધીનતા, સ્વાર્થપરતા, અત્યાચાર, અનાચાર ઔર ન જાને ક્યા-ક્યા, કિતને-કિતને, ઔર કેસે કૈસે ભયાનક, અમાનુષિક એવં હૃદયહીન પાપ, તથા ધૃણિત કૃત્ય ઔર કાંડે કા કેંદ્ર બન રહી હૈ. હાય ! વહ પવિત્ર ભૂમિ જિસે આપ માતા ' માતા ! ! સંબોધિત કરતે થે, વિદેશિ દ્વારા પદદલિત-બૂરી તરહ પદદલિતહો રહી હૈ. કાલિંદા કી પવિત્ર ધારા જિસમેં આપ જલક્રીડા કરતે હુએ કભી થકતે નહીં છે, આપકે વિયોગ મેં રેતી ઔર સિર ધૂનતી રહી, ઔર અબ ભી ન જાને શાયદ આપકી હી પૂણ્ય સ્મૃતિ મેં-પુણ્ય પ્રતીક્ષા મેં વહ કિસી પ્રકાર સિસિક-સિસિક કર ઇસ જીર્ણ-શીર્ણ અવસ્થા કે પહુંચ કર ભી, જી રહી હૈ! હાય ! આપકે પવિત્ર લીલા ઔર અક્ષયે પ્રકાશ કી પ્રાપ્તિ કા ક્રીડાથલ ઔર ઉસકી યહ દયનીય અવસ્થા ! ! ઉફ ! દેખા નહીં જાતા. હદય દુ:ખ સે જલ ઉઠતા હૈ, મસોસ કર રહ જાતા હૈ!
ભગવન ! આપ દુષ્ટ-દલ-દલન થે! અસુરનિકંદન થે ! આપને દુષ્ટ કા દમન કિયા થા. દુર્બલ ઔર અસહાય કી રક્ષા કી થી, રાજાઓ કે પ્રજા કા સેવક બનના સિખાયા થા. આપ ગરીબ કે સરખા સાથી ઔર સહાયક છે. ધર્માત્માઓ કે રક્ષક ઔર પતિ કે ઉદ્ધારક છે. આપસે સાધ-મહાત્માઓ કા સંકટ નહીં દેખા જાતા થા. આપ દેવિયોં કા અપમાન હતા હઆ નહી સન સકતે થે. પરંતુ આજ-ઇસ નઈ સભ્યતા કે યુગ મેં–ભારતવર્ષ મેં જે ક૭. ઔર જેસા કુછ હો રહા હૈ, ઇસ સામ્રાજ્ય મેં અસભ્યતા કા જે નગ્ન તાંડવ હો રહા હૈ, વહ ભી કથા આપકો બતાના હોગા ? બતલાયા નહીં જા સકતા, હમ નહીં બતલા સકતે !
સજજન કી રક્ષા, દેવિયોં કા માન, સત્ય ઔર ન્યાય કી પ્રતિષ્ઠા કા કોઈ સાધન નહીં રહા. સાધન હી નહીં, અપિતુ હમારે લિયે કોઈ સ્થાન–કઈ ભૂમિ ભી ઐસી નહીં રહી, જહાં હમ બૈઠ કર યા ખડે હે કર હી અપને દુઃખ કે લિયે ભર-સ્વસ્થ ચિત્ત સે, મનમાના દિલ ખોલ કર–રો સકે, ઔર અપના રોના સુના કર આપકે દ્રવીભૂત કર સકે. હમારા ચલના-ફિરના, ઉઠના–ઠના, બેલના–ચાલના તક સભી સંકટ મેં હૈ. હમ બંદી હૈ, હમારી દશા જેલ-ખાને કે ભયાનક વૈદિ સે ભી અધિક શોચનીય ઔર અધમ હૈ ! અસુર લોગ રાજા હો કર-સ્વામી બન કર-હમેં પીડા દેતે હૈ, સતાતે હૈ ઔર હમેં કરાહને તથા આહ કરને તક, નહીં દેતે. હા ! કિતની વિવશતા હૈ ! હમ કયા કરે? કહાં જા ? હમ આપકે સ્વતંત્ર-નિકેતન-ક્ષીરસાગર-સુનતે હી આતે હૈ, પર વહ હૈ કહાં? યહ હમ નહીં જાનતે. કિસી સાગર મેં હમેં શેષ-શમ્યા નહીં દિખાઈ પડતી. હાં, ધુઆં ઉગલનેવાલે જહાજ-શમ્યા તે યત્ર-તત્ર અવશ્ય દષ્ટિગત હોતી હૈ ! પ્રભો, અબ આપ હી હમેં ઉબારિયે, હમેં બતાઈયે હમ ક્યા કરે ? હમ આત્મવિસ્મૃત હૈ. હમેં જ્ઞાન નહીં હૈ. હમ વિમૂઢ હો ગયે હે. ચિરકાલ કી પરાધીનતા, દાસતા એવં વિવશતા ને હમેં કહીં કા નહીં રખા હૈ ! આત્મગૌરવ, આત્માભિમાન, આત્મદર્શન તથા આત્મવિશ્વાસ કા હાસ હો ગયા હૈ. હમેં અપને સ્વરૂપ કા એકદમ જ્ઞાન નહીં રહા છે. આપ હમેં સબદ્ધિ પ્રદાન કીજિયે. હમેં અપને સ્વરૂપ કે દેખને-પહચાનને કી મેધાબુદ્ધિ ઔર વિવેક-શક્તિ દીજિયે. આપકે નામ સે કમાન ખાનેવાલે સાધુ-મહાત્મા બહુત હૈ, પરંતુ આપકા યથાર્થ સ્વરૂપ બતાનેવાલે, આપકા સચ્ચા માર્ગ દિખાનેવાલે, સચ્ચે ઉપદેશક ઔર