Shubh Sangraha Part 05

Author(s): Bhikshu Akhandanand
Publisher: Sastu Sahityavardhak Karyalay

Page 348

૩૩૧
શુભસંગ્રહ-ભાગ પાંચમા
ઔર ભગવાન શ્રીકૃષ્ણ કે સચ્ચે સ્વરૂપ કા સ્મરણ કર અપની આત્મા મેં તેજોમયી સ્ફૂર્તિ ભર લે, જિસસે ઉનકી આત્મા મે' એક પ્રેમ કા પ્રબલ સહાનુભૂતિક સ્પંદન હૈ। ઔર એક ખાર ક્િર ભી વે ઇસ દીન ભારતવર્ષ મેં હમે દન દે કર કહે “આય-વીરા ! ક્લીયતા (નામ) કા અવલંબન મતકા !! યહ તુમ્હેં શાભા નહીં દેતી. હ્રદય કી દુલતા કા ત્યાગ કરેા ઔર ઉઠ ખડે હૈ। જાએ–અપને દેશ, સાહિત્ય ઔર આ નારિયેાં કી રક્ષા કે લિયે !!
( ‘‘હિંદૂપચ’’ના શ્રીકૃષ્ણાંકમાં લેખિકાઃ-શ્રીમતી ધર્માંદેવી આર્યાં )
१३९ - भगवान श्रीकृष्ण उपर एक जरूरी पत्र (એક વ્રજાંગના કી એર સે)
માઇ ડિયર મેાહન !
ઉદ્ભવ દ્વારા મુઝે યુદ્ધ શુભ સંદેશ મિલા હૈ, કિ આપ ભારત કે ભકતે કી ભક્તિ સે અપની ભક્તવત્સલતા કી ભંવર મેં પડ કર વિવલ હે ગયે હૈં ઔર ઇસ જન્માષ્ટમી કે અપની જન્મભૂમિ મેં પદાર્પણ કરનેવાલે હૈ. આપકા યહાં ગયે પ્રાયઃ પાંચ હજાર વર્ષ હૈ। ગયે. અત્ર ચેડા સમઝબૂઝ કર આયે. વહુ સમય કુછ ઔર થા ઔર અન્ન ઔર હી સમય ઉપસ્થિત હુઆ હ. મુઝે ભારી ભય હૈ કિ યહાં આને પર આપકે પખ્તાના ન પડ જાયે, આપ વહી સે અપને સાથ માખન–મિશ્રી લે આયેગા. આપ ય ્ ન સમૐ, કિ ચલેા, કિસી ગ્વાલિન ક્રુ ઘર સે માખન ચુરા લેંગે. અજી જનાબ! અબ આપ કહાં પાયેગા મકખન? અબ તે દવા કે લિયે ભી ઘેાડા સા સચ્ચા મકખન મહાકસે મિલતા હૈ. આપ યદિ કહે', કિ ચલે, દહીં સે પેટ ભર લેગે, સેા વહ ભી પર્યાપ્ત નહીં મિલતા; ક્યોકિ આપકી પ્યારી ગૌએ કા અત્યંત હ્રાસ હો ગયા હૈ. જો કુછ થે!ડી-બહુત ગામેં હૈ; ઉનકે લિયે ચરને કે ચરાગાહ તક નહીં હૈ. ભૂખ કે મારે ઉનકી હડ્ડી પસલી દિખ રહી હૈ, પ્રતિવષ બહુતસી ગાએ સાલ્જસ કે ભર પેટ ભેજત કે લિયે કટતી હૈ ઔર મૈકડાં ગામેં મુસલમાનાં કી કુર્બોની મે` ભારત ભૂમિ કી છાતીપર કટતી હૈ. સાઇખાનાં મેં ભી અનેક ગામે કટતી હૈ'. આપ કદાચિત્ ચકરા ગયે હોંગે, કિ‘બ્રિટિશ સાલ્જસ” ઔર ‘મુસલમાન' ક્યા શબ્દ હૈં? સીસે મેં આપકા પહલે સે સૂચના દેતી દૂ, કિ ઘેાડી બહુત અંગ્રેજી ઔર ઉર્દૂ સીખ આયેગા; નહીં તે આપકે ઇનકા અર્થ હી સમઝતે મે કષ્ટ હેાગા. આપ અપની વેશભૂષા કા ભી કૃપયા બદલ કર આયેગા. કૃપા કર કે આપ અની જુલ્ફ કટા કર ખુલબુલી રખા લેં ઔર મૂછાં કૈા આધી કટા લે. અપને પીતાંબર કે બદલે હૈડકરચીફ ઔર કબલ કે બદલે એવરકાટ રખીએ. અગરખે કે બદલે કૈાટ, ધેાતી કે બદલે પૅન્ટ ઔર મેરમુકુટ કે બદલે હૈટ યા ફેલ્ટ કૈપ પન કર આયે. ગલે મેં બૈજયંતી માલા ન પહન કર કાલર, નેકટાઈ યા મફલર ધારણ કીજીએ. આંખાં મેં અજન યા સુરમા કી જગહ ચશ્મા લગાયેગા. હાથ મેં અપની મુરલી ન રખ કર પતલી છડી લે લીજિયેગા; નહીં તે જતાં-જતાં આપ જાયેંગે વાં-વહાં જેન્ટલમેન લેગ આપકા ઘૂસને નહીં દેંગે.
ગાય ચરાના અઞ અભ્ય લાગેાં !! કામ સમઝા જાતા હૈ, અા વ્રજવનિતાએ હાથ સે ગેાખર છૂતી તક નહીં હૈ. ઉસે સાફ કરના ઔર ઉસસે લીંપના-પેાતના તે। દૂર રા, વે કહતી હૈ—હાથ ખાસ કરતા હૈ.” કહી ધોખે સે હાથ મે' ગેાબર લગ ગયા, તેા વે ઉગે સનલાટ સાપ સે વન હુંડ્રેડ એંડ વન ટાઈમ્સ વાશ' કરતી હૈ. ઉન્હે ઇંગ્લિશ ‘સ્ટડી' કરને સે અવકાશ નહીં મિલતા, વે આપકી ગેાશાલા કી સૂરત દેખને નહી. પાતી, કિ વહ કાલી હૈ યા ગેરી. અબ ઉસકી આવશ્યકતા હી ક્યા હૈ—કડેન્સ્ડ મિલ્ક' ઔર 'વેજીટેબિલ થી તે મનેાં મિલતે હૈ. અબ ભારતીય શિક્ષિત લલનાએ પેરેાં મેં પેજન નહીં પહનતી; યેાંકિ જબ વે ચલતી થી, તબ ઉનકી છુનન્નુન કી ધ્વનિ હાતી થી, વે ‘લેડી-શૂ' પહનતી હૈ, જિસે ચલતે સમય ચટાક