________________
૨૮
મારી માતાને આ ગમશે કે નહિ ?
ધારણ કરીને આ ઘટના નિહાળી રહ્યા હતા. અર્જુને એમને અકળાઈને પૂછયું, “મુરારિ, મારો દિવ્ય રથ આમ એકાએક ભસ્મીભૂત શા માટે થઈ ગયો ? જેના પર ઊભા રહીને મેં કુરુક્ષેત્રનો મહાસંગ્રામ જીજ્યો, તે રથને એકાએક થયું શું ? યુદ્ધના મેદાનમાં બાણોની વર્ષા વચ્ચે જેને કશું થયું નહોતું, એવો રથ આવી રીતે વિનાશ પામે તે હું સમજી શકતો નથી. હું અતિ વ્યગ્ર બન્યો છું. કૃપા કરીને મારા મનનું સમાધાન કરો.'
શ્રીકૃષ્ણ હળવા હાસ્ય સાથે કહ્યું, ‘સવ્યસાચી, એ સંપત્તિ અગ્નિદેવની હતી, એ એણે પાછી મેળવી લીધી છે. તારો રથ તો તેનાં દિવ્યાસ્ત્રો સાથે ક્યારનોય બળી ગયો હતો; પરંતુ હું તેના પર બેઠો હતો, ત્યાં સુધી એ અકબંધ રહ્યો હતો. મેં ધરતી પર પગ મૂક્યો, એની સાથે બ્રહ્માસ્ત્રની દાહક શક્તિથી એ ભસ્મીભૂત થઈ ગયો. તારું યુદ્ધ કાર્ય હવે પૂર્ણ થયું છે માટે.’
શ્રીકૃષ્ણના ઉત્તરથી કુશાગ્રબુદ્ધિ અર્જુનના મનનું સમાધાન થયું અને એનો ગર્ભિત અર્થ સમજાઈ ગયો. જ્યાં સુધી ભગવાન આપણા જીવનરથમાં બિરાજેલા છે, ત્યાં સુધી આપણે સંરક્ષિત અને સુરક્ષિત છીએ. જે ક્ષણે ભગવાન રથનો ત્યાગ કરશે, એ ક્ષણે એ રથ ભડભડ બળી જશે.
બંગાલના ડેરા ઇસ્માઈલખાન શહેરમાં ૧૮૯૭ની સાતમી જુલાઈએ જન્મેલા સુફી સંત ગુરુદયાલ મલ્લિકને નાની વયથી જ આધ્યાત્મિક અનુભવમાં ઊંડો રસ હતો. રવીન્દ્રનાથ ટાગોર અને મહાત્મા ગાંધીની તરફ અગાધ સ્નેહ ધરાવનાર ગુરુદયાલ મલ્લિકે અધ્યાત્મ-ચિંતન, ચરિત્ર અને બાળસાહિત્યની ઘણી કૃતિઓની રચનાઓ કરી. ભજનોનું સર્જન અને મધુર કંઠે ગાન કરનારા ગુરુદયાલ મલ્લિક “ચાચાજી’ને નામે સર્વત્ર ઓળખાતા હતા. એમના પિતા નારાયણદાસ ક્વેટામાં સરકારી અધિકારી હતા, આથી ગુરુદયાલુ મલિક અને એમનાં ભાઈબહેનોનો ઉછેર એમની માતાએ કર્યો હતો.
ગુરુદયાલ મલ્લિક અગિયાર વર્ષના હતા, ત્યારે એક વાર રસ્તા પરથી પસાર થતા હતા અને એક ફકીરબાબા મળી ગયા. આ ફકીરબાબાએ ગુરુદયાલને હેતથી ઊંચકી લીધા અને આ બાળક સામે એકીટસે જોઈ રહ્યા. બાળક ગુરુદયાલને આશ્ચર્ય થયું. ફકીરબાબાએ ફરી વાર ઊંચક્યો અને ફરી વાર એ જ રીતે એમણે બાળકની આંખમાં આંખ મિલાવી. ત્રીજી વાર પણ આવું જ બન્યું. આ પછી ફકીરબાબાએ આ બાળકને આશિષ આપ્યા અને સાથે શિખામણ આપતાં કહ્યું,
- “બચ્ચા, એક વાત હંમેશાં ધ્યાન રાખજે કે જ્યારે તું કંઈ પણ બોલે, કરે કે વિચારે, ત્યારે તારા દિલને એક સવાલ પૂછજે કે - ‘મારી માતાને આ ગમશે ખરું ?”
5 D શ્રદ્ધાનાં સુમન
શ્રદ્ધાનાં સુમન E 57
