________________
શિષ્ય પુનઃ ગુરુ પાસે આવ્યો અને બોલ્યો, “ગુરુજી ! આમાં સહેજે અગ્નિ નથી. હું કેવી રીતે તમને લાવી આપું ?” આમ છતાં ગુરુએ ફરી વાર આગ્રહ રાખ્યો એટલે શિષ્યે પુનઃ ધૂણી ફેંદી. એમાંથી અગ્નિનો એક અંશ પણ ન મળ્યો. તે પાછો આવ્યો. ગુરુને વિનમ્રતાથી વાત કરી, ત્યારે ગુરુએ શિષ્યને વહાલથી ભેટી પડતાં કહ્યું,
“વત્સ ! તું મારી અંતિમ પરીક્ષામાં પણ ઉત્તીર્ણ થયો છે. હું પરીક્ષા લેતો હતો કે તારા ચિત્તમાં હજી પણ બ્રેધની થોડીક આગ રહી છે ખરી ? પરંતુ તેં એના પર પૂર્ણ વિજય પ્રાપ્ત કર્યો છે .’
આમ કહીને ગુરુએ શિષ્યને આશીર્વાદ આપ્યા અને શિષ્ય વિદાય લીધી.
74 C શ્રદ્ધાનાં સુમન
૩૭ આળસુના જીવનમાં અસ્તાચળ જ હોય !
આળસુના
રાજદરબારમાં અત્યંત આળસ વ્યક્તિ આવી અને એણે રાજા સમક્ષ માગણી કરી કે હું ખૂબ ગરીબ છું. મને ખાવાના પણ સાંસા છે. આપના રાજ્યમાં સૌ કોઈ સુખી અને હું પારાવાર દુઃખી ! આપ મને થોડી સોનામહોરો આપોને જેથી મારું દારિદ્રચ દૂર થાય.
રાજાએ કહ્યું, “તું ગરીબ છે, તો કામ કેમ કરતો નથી ? મહેનત કરીશ તો જરૂર સુખી થઈશ અને તારી આવી દુર્દશા દૂર થશે.”
રાજદરબારમાં યાચના કરવા આવેલી વ્યક્તિએ કહ્યું, “મહારાજ ! મને કોઈ કામ આપતું નથી. લોકો મને સાવ આળસુ માને છે, મને મારા નામને બદલે ગામના લોકો ‘આળસુના પીર’ તરીકે ઓળખે છે."
રાજાએ એની આળસની પરીક્ષા કરતાં કહ્યું, “તને સોનામહોર નહિ, પણ ઇચ્છે એટલું સોનું આપું. મારા રાજભંડારમાં જઈને આવતી કાલે તારે જોઈએ તેટલું સોનું લઈ લેજે. માત્ર એટલું જ કે આ બધું સૂર્યાસ્ત પૂર્વે લઈ લેજે. સૂર્યાસ્ત સમયે રાજભંડારનાં દ્વાર બંધ થઈ જશે, તે પછી તારે ખાલી હાથે પાછા જવું પડશે.”
આળસુના આનંદનો પાર ન રહ્યો. પછીને દિવસે વહેલી સવારે ઊઠીને, નાસ્તો કરીને રાજભંડાર તરફ ચાલી નીકળ્યો. રસ્તામાં એક ઘટાદાર વડ જોયો. એના છાંયડાની જગાએ એવી
શ્રદ્ધાનાં
સુમન E 75
