________________
કહ્યું, “ભાઈ, તારા ઘરમાં કોઈ દર્પણ છે ? જરા લાવ તો.”
યજમાન દર્પણ લઈને આવ્યા. તેના પર સંત સરયૂદાસજીએ થોડો કંસાર મૂકવા કહ્યું. પછી ઘી રેડવા જણાવ્યું અને આખા દર્પણ પર એ કંસાર લગાડીને યજમાનને પૂછ્યું, “આમાં તમને તમારું મુખ દેખાય છે ખરું ?"
યજમાને કહ્યું, “ના, મહારાજ, આવા કંસાર અને ઘીથી ચીકણા બનેલા દર્પણમાં મારું મુખ કઈ રીતે દેખાય.”
મહારાજે દર્પણ પરથી કંસાર દૂર કર્યો અને એના પર સૂકા રોટલાનો ભૂકો નાખ્યો અને યજમાનને કહ્યું, “હવે દર્પણમાં તમારું મુખ દેખાય છે ખરું ?”
યજમાને કહ્યું, “હા મહારાજ, દર્પણ પર રોટલાનો ભૂકો નાખ્યો હોવા છતાં મારું મુખ હું જોઈ શકું છું.”
સંત સરયૂદાસે કહ્યું, “ભાઈ, જેવું આ દર્પણનું છે તેવું જ આત્મદર્શનનું છે. જેને આત્મદર્શન કરવું છે તેને કંસાર-ધીને બદલે રોટલો ખાવો જોઈએ. આવા કંસાર-ઘી તો આત્મદર્શનની
આડે આવે અને ચિત્તશુદ્ધિ થવા દે નહિ. જ્યારે આ રોટલાનું રુક્ષ ભોજન તો ચિત્તના દોષો દૂર કરીને ચિત્તશુદ્ધિ કરે છે. ભોજનને ભીતર સાથે સંબંધ છે ભાઈ.”
યજમાનને સંત સરયૂદાસના ભોજનનું રહસ્ય સમજાયું.
+
# C શ્રદ્ધાનાં સુમન
૨૭ કૃષ્ણની હાજરીમાં ચ ભસ્મીભૂત થયો !
પાંડવો અને કૌરવો વચ્ચે કુરુક્ષેત્રના મેદાન પર ખેલાયેલું મહાયુદ્ધ પૂર્ણ થયું. એ પછી ગદાયુદ્ધમાં દુર્યોધનને ભીમસેને હણી નાખ્યો. પાંડવો પોતાની છાવણી તરફ જવા નીકળ્યા, ત્યારે માર્ગમાં કૌરવોની છાવણી આવી. પાંડવોએ એમનો રથ ત્યાં અટકાવ્યો અને ભગવાન શ્રીકૃષ્ણે અર્જુનને કહ્યું, “પાર્થ, તારાં ધનુષ્ય-બાણ લઈને પહેલાં તું રથમાંથી નીચે ઊતર પછી હું ઊતરીશ.’ શ્રીકૃષ્ણનાં વચનો સાંભળતાં અર્જુનને પારાવાર આશ્ચર્ય થયું, કારણ કે અત્યાર સુધી રથમાંથી પ્રથમ શ્રીકૃષ્ણ ઊતરતા હતા અને પછી અર્જુન ઊતરતો હતો. આજે શ્રીકૃષ્ણે આવું કેમ કહ્યું હશે !
શિષ્ય ગુરુની આજ્ઞાનું અનુસરણ કરે, એ રીતે અર્જુન પહેલાં રથમાંથી નીચે ઊતર્યો પછી શ્રીકૃષ્ણે નીચે ધરતી પર પગ મૂક્યો. એકાએક રથની પતાકાનો કપિ અદૃશ્ય થઈ ગયો અને આખોય ૨થ ભડકે બળવા લાગ્યો. જોતજોતામાં તો રથના એક પછી એક ભાગ પર આગ ફેલાવા લાગી અને રથનો ધ્વજ, ધૂંસરી, લગામ અને અશ્વ બધું જ બળીને ખાખ થઈ ગયું.
પાંડવો આશ્ચર્યચકિત બની ગયા. સૌ એકીટસે રથની ચોમેર ફેલાયેલી અગ્નિજ્વાળા જોતા હતા. અર્જુન તો સ્તબ્ધ થઈ ગયો. એકાએક આવું કેમ બન્યું, એ કોઈને સમજાયું નહિ.
સૌની દૃષ્ટિ ભગવાન શ્રીકૃષ્ણ તરફ ગઈ. તેઓ તો મૌન
શ્રદ્ધાનાં સુમન 55
