________________
(૯૩)
અન્યદા દેવદત્તાએ નાટક કરવાવડે રાજાને પ્રસન્ન કર્યો. રાજાએ વર આપે. તેણે થાપણ તરીકે રખા. અહીં ફૂટ પ્રગવડે અપમાનિત કરેલો મૂળદેવ ત્યાંથી બેનાતટ તરફ ચાલે. તે અટવીમાં આવી પડ્યો. તેવામાં એક વિપ્ર મળ્યો. તેને મૂળદેવે તમે કયાં જાઓ છો?” એમ પૂછયું, એટલે તેણે કહ્યું કે
અટવી ઉતરતાં વીરનિધાન નામનું નગર આવે છે ત્યાં જઉં છું.” મૂળદેવે કહ્યું કે– હું પણ તમારી સાથે જ ત્યાં આવીશ.” પછી બંને સાથે ચાલ્યા. મધ્યાન્હ થતાં એક સરવર પાસે આવ્યા. એટલે બંને જણાએ તેના પાણીવડે મુખપ્રક્ષાલનાદિ કર્યું. મૂળદેવ બીજા વૃક્ષ નીચે બેઠે. વિપ્ર એકલો પાણીથી પલાળેલ સાથે રંકની જેમ ખાવા લાગે. મૂળદેવે વિચાર્યું કે-એ ખાઈ રહ્યા પછી મને પણ કાંઈક આપશે. પણ તે તે ખાઈને રસ્તે પડ્યો. એટલે મૂળદેવ રાજપુત્ર સાથે ચાલ્યું અને સાંજે આપશે એમ ધાર્યું. એ પ્રમાણે બે ત્રણ દિવસ સાથે ચાલ્યા પણ વિષે ખાવા આપ્યું નહીં. છેવટે અટવી પૂરી થતાં વિક બે કે-“આ માટે તમારે જવાને નગરે જશે.” રાજપુત્રે તેનું નામ પૂછ્યું. એટલે તેણે કહ્યું કે-“મારા માબાપે તે સીધડે નામ પાડ્યું છે પણ લેકે મને નિણુશર્મ કહે છે.'' પછી તેનાથી છુટા પડીને એકલા નગર તરફ ચાલતાં મૂળદેવે ગામમાં જઈને ખાવા માટે કુલ્માષ (અડદ) લીધા. તે લઈને નગર બહાર આવતાં એક મુનિને દીઠા. તેને જોઈને “અહો! મારું ભાગ્ય બહુ ઉત્તમ છે. ” એમ વિચારી તે કુલ્માષ તે મુનિને બહુજ ભાવપૂર્વક વહોરાવ્યા અને પાછી તે શુભ કાર્યની અનુમોદના કરી. તે વખતે તેની આવી શુભ વૃત્તિ જોઈને નજીક
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
