________________
લાગણીથી ગદ્ગદ થઈને જડાવબહેન બોલ્યાં, “આજે હર્ષનાં આંસુથી મારી આંખો ઊભરાઈ રહી છે. પ્રભા સંસારનો ત્યાગ કરી વૈરાગ્યના પંથે કુમકુમ પગલાં પાડી રહી છે. મને થોડું દુ:ખ થાય એ સ્વાભાવિક છે. આવી સંસ્કારી સુકન્યાનો પુત્રવધૂ તરીકે મને લાભ મળશે નહીં. પરંતુ એથી વધારે મને એ સુખ થાય છે કે મારા પરિવાર સાથે જોડાયેલી આ કન્યા પોતાના સદ્ગુણોથી જૈન શાસનને દીપાવશે. અમે સાસુ મટીને એનાં ચરણોમાં વંદન કરશું. અમારો આખો પરિવાર ધન્ય બની ગયો છે. ઇતિહાસમાં નામ રહેશે કે તેઓ જસાણી પરિવારનો ઉદ્ધાર કરી ગયા. હું હોંશે હોંશે તેમને દીક્ષાની આજ્ઞા આપું છું.”
ધન્ય છે જડાવબહેનની ઉદારતાને અને તેની સમજદારીને! વૈરાગ્યનો સૂર્યોદય :
જયંતીભાઈ બગસરાથી ઉદાસ ભાવે અમરેલી પાછા આવ્યા. તેમનું મન ભણવામાંથી ઊઠી ગયું. તે મિડલ સ્કૂલનો કોર્સ પૂરો કરી દલખાણિયા આવી ગયા. ત્યાં તેમણે એક નાની દુકાન ખોલી.
આ વરસે ગુરુદેવ પ્રાણલાલજી મહારાજનું ચાતુર્માસ ધારીમાં હતું. ધારી અને દલખાણિયા બહુ જ નજીક હોવાથી દર્શનનો લાભ મળતો રહેતો હતો. જગજીવનભાઈ હવે નગરશેઠ મટી તપસ્વીજી મહારાજના નામે પ્રસિદ્ધ થયા હતા. સૌ તેમને તપસ્વી મહારાજ કહેતા. તેમના છઠ્ઠઅઠ્ઠમનાં પારણા ચાલુ હતાં. તપસ્વીજી મહારાજે જયંતીભાઈને પચ્ચખાણ આપ્યા કે સામાયિક કર્યા વિના મુખમાં પાણી ન મૂકવું. જયંતીભાઈએ સામાયિકનું પાથરણું સંભાળ્યું. રોજ ઉપાશ્રય ઊઘડવા લાગ્યો. બીજાં કેટલાંક ભાઈ-બહેનો પણ સામાયિક કરવા લાગ્યાં. ઉપાશ્રયમાં ધર્મનો રંગ જામ્યો. બચુભાઈએ જે નાની દુકાન કરાવી આપી હતી તે ઉપાશ્રયની સામે જ હતી. જયંતીભાઈ સામાયિક કરી દુકાને જતા.
ઉપાશ્રયનાં ધાર્મિક પુસ્તકોમાં બોટાદ સંપ્રદાયની પટ્ટાવલી પણ હતી. જયંતીભાઈએ આ પટ્ટાવલી અનેક વાર ધ્યાનથી વાંચી હતી. તે મનમાં ઊતરી ગઈ. તેમાં મુનિઓનાં જીવનચરિત્ર હતાં. તેમાં વૈરાગ્યશીલ ભાવનાઓનું સામંજસ્ય હતું. પટ્ટાવલી વાંચ્યા પછી લાગ્યું કે દીક્ષા લેવી તે જ સાર્થક છે. સંસાર અસાર છે. ધ્રાંગધ્રા સંપ્રદાયથી બોટાદ સંપ્રદાય જુદો પડ્યો. વિશનજી મહારાજ, ભૂષણજી મહારાજ, અમરચંદજી મહારાજ, ઇત્યાદિ આચાર્ય સંતોના ત્યાગ-વૈરાગ્યની માનસ પર ઊંડી છાપ પડી. ત્યારબાદ બોટાદ સંપ્રદાયના હાલના સંત મુનિઓ પૂ. માણેકચંદ્રજી મહારાજ અને શિવલાલજી મહારાજ પ્રત્યે જયંતીભાઈને ઊંડું આકર્ષણ થયું.
બોટાદ સંપ્રદાયના માણેકચંદ્રજી મહારાજ ગોંડલ સંપ્રદાયના તપસ્વીજી માણેકચંદ્રજી મહારાજ સાથે દલખાણિયા આવી ગયા હતા. ત્યારબાદ સ્વતંત્રરૂપે પણ એક વાર દલખાણિયા પધારેલા. જયંતીભાઈનાં માતા-પિતાએ તેમની પાસે ચોથા વ્રતના પચ્ચકખાણ લીધા હતા. એક રીતે તેઓ
સાધુતાનું શિખર અને માનવતાની મહેક 32.
