________________
માતુશ્રી કહી રહ્યાં હતાં, “હું પોતે તો દીક્ષા લઈ શકતી નથી, પરંતુ દીક્ષા લેનાર માટે શા માટે અંતરાયરૂપ બનું ? બાપ-દીકરી બંને આત્મકલ્યાણના પંથે જઈ રહ્યા છે. મારા માટે તેથી વિશેષ ગૌરવની બીજી કઈ વાત હોય?”
તેઓ હોંશે હોંશે આજ્ઞા તો આપી રહ્યા હતા, છતાં પણ જિંદગીના સંબંધવાળા પતિ અને વહાલસોઈ પુત્રી, બંનેનો ત્યાગ કરતાં તેમનું હૃદય અંદરથી જરૂ૨ વલોવાયું હશે તેવું જયંતીભાઈને લાગ્યું હતું.
પિતા-પુત્રીની દીક્ષા :
બગસરા મુકામે પૂ. ગુરુદેવ પ્રાણલાલજી મહારાજના સાંનિધ્યમાં જગજીવનભાઈ તથા તેમનાં સુપુત્રી પ્રભાબહેનની એકસાથે દીક્ષા થઈ અને ત્યાગના પાઠ શીખવ્યા. જ્યારે તેઓ સાંસારિક વેશનો પરિત્યાગ કરી સાધુવેશમાં મંચ ઉપર આવ્યા ત્યારે જયંતીભાઈને લાગ્યું કે અબઘડી મૂર્છા આવી જશે. હજુ પણ યાદ છે કે એ વખતે જયંતીભાઈ દીક્ષાનો માહોલ છોડી, ત્યાં ઊભી કરેલી રાવટીમાં લપાઈ ગયા અને બિછાના પર પડીને ધ્રુસકે ધ્રુસકે રડવા લાગ્યા. એ વખતે તેમને આશ્વાસન આપનાર કોઈ ન હતું. ફક્ત દીક્ષામાં ભાગ લેવા આવેલા જૈન બોર્ડિંગના એક વિદ્યાર્થી રૂપાણીભાઈ જયંતીભાઈની પાસે બેસી ધીરજ બંધાવી રહ્યા હતા. તેમને દીક્ષા મહોત્સવનો આનંદ માણવા કરતાં જયંતીભાઈ પ્રત્યે સ્નેહની ઊર્મિ વસાવવાનું વધારે ગમ્યું હતું.
આ સમગ્ર પ્રસંગ એટલો હૃદયદ્રાવક હતો કે તેને અક્ષરદેહ આપવા કરતાં જૈન દીક્ષાની જે ભવ્યતા છે અને તેનું જે મહત્ત્વ છે તેની પર પ્રકાશ નાખવો વધારે યોગ્ય છે.
ઉદારતાની અવધિ
પ્રભાબાઈસ્વામીનું વેવિશાળ સુલતાનપુર નિવાસી ભગવાનજીભાઈ જસાણી (મૂળ અટક મિંદડા)ના સુપુત્ર શાંતિભાઈ સાથે થયું હતું. શાંતિભાઈ બી.એ., એલએલ.બી. પાસ કરી સારા વકીલ તરીકે ખ્યાતિ પામ્યા હતા. શાંતિભાઈનાં માતુશ્રી જડાવબહેન દીક્ષા પ્રસંગે હાજર હતા. પ્રભાબહેન માટે અમૃતબહેનની સાથે જડાવબહેનની પણ આજ્ઞા લેવી જરૂરી હતી.
ગુરુદેવ પ્રાણલાલજી મહારાજે ગર્જના સાથે રણકારો કર્યો, “જડાવબહેન, તમારી વહાલસોયી પુત્રી જેવી પ્રભાબહેનને દીક્ષાની આજ્ઞા આપો !”
સૌને લાગતું હતું કે વેવિશાળ કર્યા પછી વહુરાણી ઝૂંટવાઈ જવાથી જડાવબહેનને કેવા પ્રત્યાઘાત થયા હશે અને શું બોલશે? પૂ. ગુરુદેવ જયંતમુનિજીને તે સમયના જડાવબહેનના એક એક અક્ષર આજ પણ યાદ છે. ખરેખર, જડાવબહેન ભક્તિ અને સેવાનું મૂર્તરૂપ હતા. સૌના આશ્ચર્ય વચ્ચે તેમણે જે શબ્દો કહ્યા તે ખરેખર ગૌરવ લેવા જેવા છે.
તપસ્વી મહાપાજનું મહાભિનિષ્ક્રમણ D 31
