Karmvadna Rahasyo

Author(s): Chandrahas Trivedi
Publisher: Gurjar Agency

Page 99

કર્મવાદનાં રહસ્યો સૌને ગૌરી-વિનાયકની ભલમનસાઈની અને કુમારની છોરવાદની વાત બધાને રસપૂર્વક કહેતી જાય. આમ કરતાં કુમારે ભૂખ-તરસે ત્રણ દિવસ કાઢ્યા. હવે તો વાતને પૂરો વળ ચઢી ગયો. છેવટે વિનાયકે ગુસ્સામાં કહી દીધું, “તેને મરવું હોય તો તેને ત્યાં મરે. આપણે ખોટા બદનામ થવું નથી.” ગૌરીએ પિયરનું ઘર ખોલી સાફસૂફી કરાવી અને ત્યાં કુમારની બધી વ્યવસ્થા કરી, પાડોશીને ભાળવણી કરી અને અશ્રુભીની આંખે જતી હતી ત્યાં કુમારે કહ્યું, “બહેન, ભલે તું હાર રાખે. મને તેનો વાંધો નથી પણ હાર તો મારો છે એ વાત તો તું જાણે છે.”
ગૌરી કંઈ બોલ્યા વિના ઘરની બહાર નીકળી. તેણે કુમારના જમવાની વ્યવસ્થા પડોશી સાથે કરી દીધી હતી અને સાંજે તે આંટો મારી જશે તેમ પાડોશીને કહીને ગઈ. બપોરે કુમારની હાલત બગડી. પાડોશીએ: રાબ પિવડાવી તો તેણે થોડીક પીધી. પછી તેણે પાડોશીને કહ્યું, “તમે મારી પાસે બેસી હું જે લખાવું તે લખી લો. હવે હું જીવવાનો નથી. પણ તમે મારું એક આટલું કામ કરજો. ભગવાન તમારું ભલું કરશે.”
કંઈક ઉત્સુકતાથી તો કંઈ દયાથી પાડોશી વાણિયાએ કુમારે કહ્યું તે બધું લખી લીધું અને તેના કહ્યા પ્રમાણે કરવા ખાતરી આપી. બધું લખાવી દીધા પછી કુમારે દેહ છોડી દીધો. ગૌરીની પડોસણ પેલી વિધવા ડોશી તો બધાને ઉત્સાહથી કહેતી રહી, “જોયું, ભલાઈનો જમાનો છે! ભાઇને રાખો, આટઆટલું કર્યું - સાચવ્યું તો છેવટે અપજશ આપીને ગયો.”
થોડાક મહિનામાં વાત વિસારે પડી ત્યાં ગૌરીને સારા દિવસો છે એવી ખબર પડી. આનંદ-મંગળ વર્તાઈ રહ્યાં. એમાં પણ પેલી ડોશીએ પાછી વાત કાઢીઃ જો ભાઈનું લીધું હોય તો આવો સારો દિવસ આવે ખરો? આ તો ભગવાને જાણે ભલાઈનો બદલો આપ્યો.
ગૌરીના સીમંતને દિવસે પોળમાં-પડોશમાં બધે ધામધૂમ હતી ત્યાં જ ખબર પડી કે ઉતાવળમાં નિસરણી ઊતરતાં પડોશી ડોશી પડી ગયાં અને