________________
તુલાનો શનિ પણ શૂન્ય
૧૧૭
પણ સામાન્ય સુખનાંય મારા જીવનમાં ઠેકાણાં નથી. જ્યોતિષ વિદ્યા ખોટી છે કે મારી કુંડળી ખોટી છે? આપના ચુકાદા ઉપર મારા જીવનનો આધાર છે. આમ, ઝાંઝવાનાં જળથી તૃષા કેવી રીતે છીપે?’’ જ્યોતિષીએ મર્માળુ સ્મિત કરતાં પૂછ્યું, “હાલ તમે શું ઉદ્યમ કરો છો ? તમારી આજીવિકા કેવી રીતે ચાલે છે?’
“સવારથી ફેરી કરવા નીકળું છું. કયાંક કંઈ હટાણું કરીને આખા ગામમાં ફરીને નાનીમોટી વસ્તુઓ વેચતો ફરું છે. બપોરે તો બે લોટા પાણી પીને પેટની આગ બુઝાવું છું. દિવસે જે મળ્યું હોય તેમાંથી દાણો-પાણી લઈ ઘરે જાઉં ત્યારે મારી પત્ની રોટલા ઘડીને બેઠી હોય છે. સાથે દાળ કે શાક જેનો જોગ હોય તે તેણે બનાવ્યું હોય. સાંજે પેટનો ખાડો પૂરીને નિસાસા નાખતાં પેલા તુલાના શશિનનો વિચાર કરતાં રાત ગુજારું છું.'
“હવે તમારો મુખ્ય પ્રશ્ન છે તે કહો. તમારે શું જાણવાની ઇચ્છા છે?’ જોશીએ કહ્યું.
“ગરીબી તો છે પણ મોટી મૂંઝવણ મને એ થાય છે કે બધા જોશીઓ કહે છે કે મારા નસીબમાં રાજસુખ છે પણ આજ સુધી મને તેનો ઓછાયો પણ જોવા મળતો નથી. તુલાનો શિન મારા ઉપર કેમ રીઝતો નથી? બસ, તમે ફેંસલો કરી આપો પછી કુંડળીની પૂજા કરું કે તેને બાળી નાખી રાખ કરી દઉ.’
. જ્યોતિષીએ ધીરજ આપતાં કહ્યું, “બંનેમાંથી કંઇ પણ કરશો નહિ. વિવેકબુદ્ધિ રાખી પુરુષાર્થ કરતા રહેશો તો રોટલામાંથી તો નહિ જાવ, પણ કાળક્રમે દાળ-ભાત-રોટલી અને શાક સહિતની થાળી મળશે. બાકી સુખ-સાહેબીની વાત મને બેસતી નથી.’’
“પણ સાહેબ, મારી કુંડળીમાં તો તુલાનો શિન છે. ઉચ્ચનો શનિ ફકત રોટલી આપીને બેસી રહેશે? તુલાના શનિવાળા તો ન્યાલ થઈ જાય છે.’’
જોશીએ ગંભીર થતાં થોડાક દુઃખ સાથે કહ્યું, “તમને તુલાનો શિન
